Doe mij maar een cola.

022

"Ik heb je nummer nodig zodat ik je kan bedanken, of om de kosten te vergoeden."

Ik zucht. Daar kwam ik gelukkig goed mee weg.

"Waarom kan dat nu niet dan?"

Oh nee, dit gaat toch niet zo makkelijk als ik had gehoopt. Ik werp vlug een blik op mijn horloge. De les! Ik moet naar school.

"Mijn les begint, ik moet gaan!"

Een fractie van een seconde zie ik zijn gezichtsuitdrukking veranderen van wantrouwend naar verdrietig, al herpakt hij zich snel.

"Ik laat je nu echt niet gaan, je hebt nog niks gedronken," hij kucht even. "Bovendien wil ik niet dat je flauwvalt."