Ποιήματα

Αποφάσεις καταστροφής

Έχασε τον δρόμο του .
Και περιπλανιέται πλέον σε στενά και κακόφημες γειτονιές .
Λέρωσαν τα ρούχα του από τη βρωμιά του κόσμου.
Μαύρισαν τα πνευμόνια του από το τσιγάρο και το καυσαέριο.
Χάλασαν τα δόντια του από το ανθυγιεινό φαγητό .
Γεμίσε το μυαλό του με τις άσχημες φράσεις και τις κατηγορίες του .
Λέρωσαν τα χέρια του από τις κακές πράξεις .
Και ζαλίστηκε η ψυχή του από τα ναρκωτικά.
Δεν τον κατηγορώ .
Μια μέρα μάλλον και εγώ έτσι να καταλήξω .
Δεν τον κατηγορώ .
Ήταν απλός ένα παιδί που έχασε τον δρόμο του .
Ένα παιδί που δεν διδάχτηκε τον σωστό δρόμο .
Τον πίεζε η μητέρα του να είναι καλός μαθητής .
Έτσι άρχισε το άγχος .
Έτσι άρχισαν οι κακές παρέες .
Έτσι άρχισε το τσιγάρο.
Οι κακές συνήθειες.
Τον πίεζε ο πατέρας του να είναι άντρας και να μην κλαίει .
Έτσι άρχισε να υποβιβάζει τις γυναίκες .
Έτσι άρχισαν τα ναρκωτικά.
Έτσι άρχισε ο αναρχισμός.
Και όσο και να μου φαίνονται ενδιαφέροντα αυτά στις ιστορίες .
Και όσο και να βρίσκω ενδιαφέρουσα μια τέτοια ζωή , τότε είναι που σκέφτομαι .
Τότε είναι που αναρωτιέμαι αν θα γίνω σαν αυτούς που δεν προσπάθησαν να απαρνηθούν αυτή τη μοίρα .
Τότε είναι που θυμώνω και σκέφτομαι πως είμαι πιο δυνατή .
Για αυτά τα λάθη εκείνος κατέληξε στα κάγκελα από πίσω .
Για αυτά τα λάθη θάφτηκε στο χώμα μόνος.
Με κανέναν να τον κλαίει .
Με αυτά τα λάθη έμεινε ξεχασμένος .