Ποιήματα

Έρως

Το κρύο τσουχτερό .
Ο αέρας δεν έχει σταματήσει από τα ξημερώματα.
Η βροχή πέφτει ακατάπαυστα.
Δεν την κοιτάει .
Είναι ψυχρός .
Δεν την κοιτάει .
Νιώθει την καρδιά της να σπάει και να παρασύρεται από τον αέρα .
Ούτε εκείνη τον κοιτάει .
Πλέον τον είδε .
Και πονάει που δεν τον είχε δει πιο πριν .
Και φοβάται που έκανε τόσο λάθος .
Τρέχει να ξεφύγει .
Αλλά την πιάνει ξανά .
Δεν την αφήνει να φύγει .
Λες και την τιμωρεί για κάτι .
Σαν άγγελος έμοιαζε στην αρχή .
Εκείνη όμως ξέχασε κάτι .
Και ο διάβολος ήταν κάποτε άγγελος .
Τα πιο όμορφα πρόσωπα κρύβουν τα πιο πολλά μυστικά .
Φοβάται .
Πώς να μην το κάνει ;
Πιο δυνατός και γρήγορος από τον άνεμο .
Πιο σκληρός και επώδυνος από την βροχή .
Πιο κρύος και σουβλερος από το κρύο .
Δεν μπορεί να κρατήσει τα δάκρυα της .
Αφέθηκε και παρασύρθηκε από την απαράμιλλη ομορφιά του .
Από τα γλυκά λόγια του .
Απο το ζεστό χαμόγελο του .
Και εκείνος από το καλύτερο όνειρο έγινε ο μεγαλύτερος εφιάλτης της .
Την παραπλάνησε καλά και όταν τον εμπιστεύτηκε την διέλυσε.
Της πήρε τα πάντα για να τραφεί .
Σαν αιμοβόρο πλάσμα .
Και την άφησε χτυπημένη , πονεμένη , διαλυμένη .
Γιατί λένε πως ο Έρως ήταν ο θεός με τα βέλη .
Ο άγγελος την θεάς Αφροδίτης.
Για κείνη όμως ο Έρως έγινε ο χειρότερος διάβολος .
Γιατί ο Έρωτας είναι διάβολος .
Και όπως όλοι οι διάβολοι όταν σε πιάνει δεν σε αφήνει .
Ποτέ .