VEYLA

6. BÖLÜM: ÇOK GÜZEL OLMUŞSUN

Ben geldimmm 💗

Yıldızları parlattıysak bölüme geçebiliriz canlarım ⭐️

Keyiflice okuyun 🧸

****

"Abi..." deyip, Ezar'dan geriye çektim kendimi, yine olmaması gereken şekilde biri bizi görmüştü ve o kişi abimdi.

"Sehven?" dedi aynı şekilde bana doğru gelen adımları hız kazandı. "ne oluyor?" diye bir bana bir de yanımda ki Ezar'a baktı.

Sonra o öfkeyle bürünmüş gözleri beni buldu "ne bu haller, kızım sen iyi misin?" dedi yükselerek yavaş yavaş. "yavaş olsana.." dedim mırıldanarak.

Hayır kimi nereden toparlayacağımızı bilemeden kaldım öyle, kalbim sıkıştı. "ne yavaşı?" dedi kafa sallayarak.

"Fatih." dedi arkamdan uyarı dolu bir tonla Ezar. "yavaş ol, ne diyorsun sen?" dedi.

"Ne diyeceğim Ezar ben, bir bakıyorum kardeşimle karşı karşıya el ele duruyorsunuz. Ne diyeyim ha ben. Sen söyle Ezar asıl." dedi tamamen bağırarak. İçeriden biri çıkacakta duyacak diye ödüm koptu. Sarpa sardı herşey.

"Abi..." dedim tekrardan bana baksın diye, "konuşuyorduk biz, sen herşeyi yanlış anlıyorsun" dedim beni dinlesin duysun istedim ama o öyle kendini yükseltmişti ki bana bakmadı bile yalnızca Ezar'daydı hareleri.

"El ele göz göze konuşuyordunuz ha..." dedi kahkaha atarak "sen bu hikayeleri başkasına anlat Sehven.." dese de bana bakmadı, Ezar'daydı hâla. "ben zaten böyle havadan havadan Ezar demenden anlamalıydım" dedi yüksek perdeden. Benim gözlerimin dolmasını dahi görmedi. Neyle ima ettiğinin farkında mıydı?

"Ben salaktım asıl, kusura bakmayın koynuna da girsen haberimiz olmazd-" daha o cümlesini tamalayamadan Ezar suratına yumruğu geçirdi, sıkıca ağzımı kapatıp akan gözyaşlarımla hıçkırığımı yuttum.

Ne dediğini duyuyor muydu?

"Ağzından çıkanı duy Fatih?" deyip bir yumruk daha savurdu, abim yana düşen bedenini kaldırıp bize baktı "ne yalan mı?" diye de devam ettirdi bu tavrını. "Yalan mı Ezar? El ele göz göze başka ne konuşulur?"

"Senin gibi bir düşünce içinde hareket etmediğim için asıl ben özür dilerim abi" dedim titrek bir tonla, gözyaşlarımı durduramıyordum. Nasıl bir işin içine düşmüştüm ben böyle.

Bir yenisi daha eklenen yaşlarımı sertçe sildim "senin gibi düşünemeden hareket ettim, ne de olsa dışarıdan sen beni öyle gördün" dedim ima ettiği şeyi bile dilim varmadı.

"Çocuklar..." diye babamların içeriye girmesiyle yüzümü kurulamaya çalışıp arkamı döndüm, Ezar'ın gözleri bir benim ağlayan yüzümde bir de arkamda kalan abime bakıp sinirli bir soluk bırakarak fısıldadı "sonra konuşacağız Fatih, bunu burada kapatmadım bil"

"Konuşuruz tabii anlatırsın böyle bol bol daha arkamdan ne dolaplar çevirdiğinizi" dedi yine de benim hâlimi görüpte susmadan.

"Ne yapıyorsunuz burada?" diyen babama dönmeden iyice suratımı kuruladım. "konuşuyoruz öyle Ali amca, siz geçin biz geleceğiz" dedi Ezar.

"Aynen konuşuyorsunuz..." dedi abim sinirle, tekrar aynı şeyleri tekrar ederek. Akmak için direnen gözyaşlarımı kafamı havaya kaldırarak geriye gönderdim.

"Fatih!" dedi ama hiç takmadı bile abim. Ezar'ın gözleri bir bana bir arkamdakilere döndü durdu "iyi hadi biz geçiyoruz sizde gelin" diyerek içeriye giren babamlarla son kez teşekkür niteliğinde Ezar'a gözlerimi kapatıp açarak abime bakmadan içeriye geçtim.