"ရှင်"....ဟုတ်"

ဟုပြောရင်း လှည့်ထွက်ရန်အလုပ်...

"နေအုံး " သူပါမလာရင် နင်နာမယ်"

"ဟုတ်....ဟုတ်..."

မိအေးကပျာကယာ အပေါ်သို့ပြေးတတ်ကာ တံခါးကိုခေါက်လိုက်သည်။

အခန်းတံခါးလော့ကို ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ သော့ခက်မထားသည်မို့ ပွင့်သွားသည်။ 

"ဟို....ဟို...အစ်မကို ခေါ်နေလို့"

"ဘယ်သူကလဲ"

"မမကြီးက"

"ဘာလုပ်ဖို့လဲ"

"မနက်စာစားမလို့ထင်တယ်"

"မလာဘူးလို့ပြောလိုက်"

"ရှင်" ...အစ်မရယ် အဲလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့" အစ်မပါမလာရင် ကျမကို မမကြီး သတ်လိမ့်မယ်"

"လာပါနော်"

"အိုးကွယ်.."အဲဒီမိန်းမနဲ့ ထမင်းအတူထိုင်မစားချင်ပါဘူး"!!

"မစားချင်လည်း လိုက်ခဲ့ပါအစ်မရယ်"

"အို...မလိုက်ပါဘူးဆို"

"အီး...ဗြဲ....ဗြဲ..."

"ဟဲ့...ဘာဖြစ်လို့ထိုင်ငိုနေတာတုန်း"

"အစ်မမလိုက်လာရင် မမကြီးက ကျမကိုသတ်မှတဲ့"...အီး..ဟီး..ဗြဲ...

"တော်တော့" ခက်လိုက်တာကွယ်""လာ...သွားမယ်"

ရှေ့မှထွက်သွားသော ခင့် နောက်တွင်ကပ်လိုက်လာသော
မိအေး ရယ်နေသည်ကိုတော့ ခင်မသိလိုက်ပါ။ မိအေး မာယာကို ခင်မိသွားခြင်းမဟုတ်လား။

"ဟော"...ဘေဘီ...လာ..ဒီမှာလာထိုင်"

"......." ခင်မျက်စောင်းသာ ပစ်ထိုးလိုက်ပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အရူးစိတ်ချမ်းသာလျှင် ရပ်ကွက် အေးချမ်းသည်မဟုတ်လား။

"ကျမ ကော်ဖီမကြိုက်ဘူး"

ကော်ဖီကမ်းပေးလာသော roseကို
ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။

"ဒါဖြင့် လက်ဖက်...

"လက်ဖက်ရည်လည်း မကြိုက်ဘူး"

ဘုဆက်ဆက်နှင့် ပြောလိုက်သော ခင့်ကို မျက်မှောင်ကျုံ့ကာ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး...။

မူပိုင် ပြည့်တန်ဆာ...။(Completed)Där berättelser lever. Upptäck nu