ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ (Book 3)

အခန်း (၄၀၁) ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်ခြင်း

“ဆရာကြီးက လော့ဂိုဏ်းကလား” ရှန်လွမ့်ရှိုးက နောက်ဆုံးတွင်မေးလိုက်၏။

“ဘာကြောင့်ဒီလိုမေးတာလဲ”

“ဂိုဏ်းသုံးဂိုဏ်းထဲမှာ လော့ဂိုဏ်းက လေးအတတ်မှာအကျွမ်းကျင်ဆုံးပဲ။ အဲ့ဒီဂိုဏ်းထဲမှာ လက်ရွေးစင်လေးသည်တော်တွေ အများကြီးရှိတယ်။ လော့ဂိုဏ်းရဲ့ဂိုဏ်းချုပ်က ပြိုင်ဖက်ကင်းလေးသည်တော်တစ်ယောက်ပဲ။ သူက ကောင်းကင်ကြုံးတောအုပ်ထဲမှာ မြားတစ်စင်းထဲနဲ့ အဆင့်မြင့်သားရဲတစ်ကောင်ကိုတောင် သတ်ခဲ့သေးတာ” ရှန်လွမ့်ရှိုးက တလေးတစား ပြောလိုက်၏။ သူကြံ့ကြံ့ခံခဲ့သည့်မြားကနေ သူ့ရင်ထဲ၌ အကြောက်တရားများ ရှိနေသေးသည်။

“တမိုးအောက်မှာ မရေမတွက်နိုင်တဲ့ လက်ရွေးစင်လေးသည်တော်တွေအများကြီးရှိတယ်။ လော့ဂိုဏ်းက ပြောပလောက်အောင်မဟုတ်ဘူး” လုကျိုးက စိတ်မပါလက်မပါပြန်ဖြေလိုက်၏။

“…” အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ရှန်လွမ့်ရှိုးက ဆွံ့အသွားတော့သည်။ လုကျိုုး၏မောက်မာထောင်လွှားမှုက နောက်တစ်ဆင့်ကို ရောက်နေပြီဟု သူခံစားမိသည်။ လော့ဂိုဏ်းကတောင် ထည့်ပြောရန်သေးသိမ်လွန်းသည်ဟု သူက တွေးမိနေတာဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ သူက သူ့ခံစားချက်ကိုမပြသရဲတာ သဘာဝကျ၏။ ထိုအစား သူမေးလိုက်၏။ “ဆရာကြီး ဝေဟင်ထဲကနေကျန်တဲ့မျိုးနွယ်တွေကို ဘာကြောင့်မပစ်တာလဲ”

ဆိုရလျှင် ရှန်လွမ့်ရှိုးက ပွင့်ချပ်ငါးလွှာကျင့်ကြံသူတစ်ဦးဖြစ်၏။ ထို့သို့တိုင် သူသည် လုကျိုး၏မြားကို မပိတ်ဆို့နိုင်ပေ။ သူ၏အမြင်တွင် လုကျိုးက အားကုန်သုံးပြီး ကျန်သည်မျိုးနွယ်စု၏ ခေါင်းဆောင်ကို တိုက်ခိုက်ခဲ့မည်ဆိုလျှင် တိုက်ပွဲ၏အခြေအနေကို များစွားပြောင်းလဲနိုင်လိမ့်မည်။ သူသည် စုတ်ပြတ်သည့်အပေးအယူများစွာ၌ ပါဝင်ခဲ့သော်ငြား တာ့ယန်၏မြေပြင်ပေါ် ကျန်သည့်မျိုးနွယ်စုများကို ခြေမချချင်ပေ။

လုကျိုးသည် မြို့ရိုးပေါ်ကနေ တိုက်ပွဲကိုဆက်လက်လေ့လာနေ၏။ သူက အမေးကို ချက်ချင်းမဖြေပေ။ သူက လှုပ်ရှားခဲ့လျှင် သူ့ကိုယ်သူထုတ်ဖော်မိရာရောက်သွားမည်။ ထိုအချိန်ကျ ယွီကျန့်ဟိုင်နှင့် စီးဝူယာ့ကို မည်ကဲ့သို့ဖမ်းရမည်နည်း။ နောက်ဆုံးတွင် သူက ပြောလိုက်တော့၏။ “ငရဲဂိုဏ်းရဲ့ခွန်အားနဲ့ ကျန်တဲ့မျိုးနွယ်တွေကိုဖြေရှင်းဖို့လုံလောက်မှာပဲ”