YANLIŞ DİKİŞLER

4.YANLIŞ ZAMAN-YANLIŞ İNSAN

Bir tek ben mi şiirlerle aşk yaşıyorum kdajskdah

Neysee cidden çok teşekkür ederim kitabı severek okuyanlar olduğu içinn

Biraz geç geldi ama sizi yeni bölümle baş başa bırakıyorummm

Bir de şöyle bir şey demek istiyorum: Bu bölümün bir kısmından sonra sıkılmayasınız diye 1 ay sonrasına aldım. Bu bölümde sizi şaşırtmaya çalışacağım, umarım başarabilirimmm🤭🤭

Yeni 9'a başlayacaklar olacaksa en güzel dileklerimi iletiyorum, asla ama asla tedirgin olmayın eminim ki çok çabuk alışacaksınızdırr. İlk günden kitap almayı unutmayın, yanınıza. Bir de başlar başlamaz hemen herkese sirrinizi vermeyin. Pişman olursunuz valla anbdqjskpq denendi onaylandı✅

𓆙

Kalbinde oluşur kelebekler,
"Sarıl bana, yeter." der.
Göğsümde nefes alışverişleri,
Yara bandı gibi yapıştırır kalbimi.

Ah, bir de fark etsen şu güzelliğini,
Bir bakışın yakar senin ortalığı,
Öpmelere doyamam kavruk tenini,
Söylesene kadın, sen misin dünyalar güzeli?

~Aptal bir yazardan, aptal bir şiir

𓆙

"Yapamam." Ağzından çıkan tek kelime bu olmuştu. Annesinin git gide sinirlendiğini görebiliyordu. Birkaç İngilizce küfür mırıldanan kadın sahte bir sevgiyle eğilerek çocuğunun omuzlarından tuttu. "Hadi ama annecim. Sen çok güçlü bir çocuksun. Bana da hep öyle demiyor muydun? Şimdi tek yapman gereken," deyip eliyle yerdeki kızı işaret etti.  "Bu küçük kızın bacaklarına vurmak. Sana onu öldür demiyorum. Senden şimdilik tek istediğim bu küçük tatlı kıza ders vermen," dedi masumiyetin en sahte tonuyla.

Yerde cenin pozisyonunu almış, göz yaşlarına boğulan kıza baktı çocuk. Biliyordu, küçük kızın ağlamasının sebebi elindeki silah değildi. Babasıydı. Bu silahı bacaklarına vurduktan sonra bile ağlama sebebinin babası olacağına emindi. Bu kız bu kadar masumken nasıl vurabilirdi ona? Ailesi kötülere acı çektirmesini öğretmeşti fakat bu kızın kötü kelimesinin yanından geçmeyeceğine yemin bile edebilirdi.

Öylesine güzel kumral dalgalı saçları vardı ki sihir sanardı bu saçları, insan. Mavi gözlerindeki buzların soğukluğunun yanan ateşi bile tek bakışta söndüreceğine emindi. Işık saçacak kadar parlak olan teni. Güneş bile ışığı veren kendisi olmasına rağmen, diğer insanlar Ay'ı daha çok sevdiği hâlde kıskanmıyordu Ay'ı. Şimdi Ay ve Güneş bu kızın saçtığı ışığı görünce kıskanır mıydı ki?

Yutkunarak derin bir nefes aldı çocuk. Daha sonra aynı annesinin öğrettiği gibi kızın bacaklarını hedefleyip tetiğe bastı. Küçük kızın acı dolu çığlığı sanki çocuğun kalbine vurmuştu.

"Aferin," dedi kadın tebrik edici bir sesle. Nefretle annesine baktı küçük çocuk. Gerçek annesi olmasa bile ona 'anne' diyordu çünkü gerçek ailesini söyleyebilecek tek kişinin o kadın olduğunu biliyordu.