သူဌေးကြီးဖြစ်ဖို့ ပိုက်ဆံတွေ ဆုံးရှုံးဖို့လိုတယ်

Ch-28

...

အဆောင်သို့ ပြန်ရောက်သောအခါ။

"ယောက်ဖချမ့် ဂိမ်းက နာမည်ကြီးနေပြီကွ ငါတို့ အပြင်ထွက်ပြီး အောင်ပွဲခံ စားသောက်ပွဲ ကျင်းပကြမလား။"

မာယန်၏ မျက်လုံးများက ပျော်ရွှင်မှုများဖြင့် ပြည့်နှက်နေခဲ့ပါသည်။

"အောင်မယ်လေး...."

မာယန််အား တစ်ယောက်ကို ယွမ် ၅၀ ကျော်ကျသော ဘူဖေးကျွေးမည်ဟု ကတိပေးထားခဲ့သည်ကို ဖေးချမ့် ပြန်မှတ်မိသွားပါသည်။

"ဟုတ်ပြီ သွာကြစို့။”

သူ့လက်ထဲတွင် ၃၀၀,၀၀၀ မရှိသော်လည်း အနည်းဆုံး ယွမ် ၂,၀၀၀ တော့ရှိနေပါသည်။

လစာ ယွမ် ၂,၀၀၀ လောက်နှင့် စားသောက်ဖို့ကို ယွမ် ၁၀၀ လောက် သုံးဖို့က မလွန်လောက်ပါ...

သို့သော်လည်း ဖေးချမ့် သူ့စိတ်အခြေအနေကို လုံးဝ မြှင့်တင်လို့ မရခဲ့ပါဘူး။

ကျောင်း၏ တောင်ဘက်တွင် တစ်ယောက်ကို ၅၈ ယွမ် ကျသင့်သော ဘူဖေး စားသောက်ဆိုင်ကောင်း တစ်ဆိုင် ဖွင့်ထားသည်။ ၂၀၀၉ ခုနှစ်က ကျောင်းသားများအတွက် ထိုနေရာမှာ စားသုံးဖို့ အလွန် အဆင့်မြင့်သော နေရာဟု သတ်မှတ်ထားသည်။

ဖေးချမ့်က ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်ကာ မာယန်တစ်ယောက် ကိတ်မုန့်ပန်းကန်များကို အထပ်လိုက် စားရင်း အားရပါးရ သောက်စားနေသည်ကို စိတ်မပါလက်မပါနှင့် ကြည့်နေပါသည်။

ဘူဖေးအတွက် အသားကင်အား စားသုံးသူ အရေအတွက်ပေါ် မူတည်ပြီး ကန့်သတ်ထားသည်။ သို့သောာ်လည်း ကိတ်မုန့်များ၊ ဟင်းသီးဟင်းရွက်များနှင့် သစ်သီးများကတော့ အကန့်အသတ် မရှိပေ။

မာယန်က အတော်လေး စားချင်သောက်ချင်စိတ်ဖြင့် ဝင်လာပုံရပါသည်။ သူပြန်ထွက်သွားသောအခါ ဗိုက်ပြည့်ဖို့ မျှော်လင့်နေပုံရ၏။

"ယောက်ဖချမ့် ဘာလို့ မင်းစိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်နေတယ်လို့ ငါခံစားနေမိပါလိမ့်။”

"ဟုတ်သားပဲ။ မင်းရဲ့ ဒုတိယမျိုးဆက် သူဌေးသား သရုပ်မှန် ပေါ်သွားပြီပဲ။”