Once Upon a Memory

Chapter 1

"Babe!" as soon as I arrived sa café ay sinalubong niya agad ako, ang aga naman nitong taong 'to.

"Bakit ba ang aga mo lagi babe? Pwede ka namang magpalate ng 1 minute ah." sabi ko at tinawanan niya lang ako.

"I just want to see you walk inside, para malaman ko how you look when you will walk in the aisle." he said, smiling. Feeling ko lalanggamin ako sa sarili kong boyfriend, ih ang sweet niya eh.

"Lah parang tanga talaga eh, bakit dito tayo. Sabi ko mag shopping tayo." sabi ko at ngumuso, ginulo niya naman yung buhok ko. Bakit ba lagi nalang nanggugulo ng buhok yung mga lalaki?!

"May final exam na tayo diba? Tapos shopping ka nang shopping, ayaw mo bang mag-aral? Promise, after this we'll go shopping to relax." pangsusuyo niya sa'kin.

Palibhasa kasi alam niya kung pa'no ako kunin charot kidding aside, he's always like that. Reminding me sa studies ko, hindi niya tinotolerate pagiging tamad ko, at magkasama talaga kami laging nag-aaral. Kaya lagi ko 'yang namimiss eh.

"Hmm okay! Babe did you get some drinks and snacks naba?" I asked him and he replied, "Hindi pa, babe." I stood up, "I'll go order muna para may makain tayo while studying." I said as I walk towards the counter.

Pagbalik ko ay inintay pa namin syempre, he started to discuss things with me specially gen-math since yun lang isang subject na need idiscuss, yung other naman salitan kami ng tanong.

"An order for Mrs.Santos!" pagtawag ng barista, kaya agad akong tumayo para kunin yung order namin. Nakabalik na ako sa table namin pero si Khev hindi ko alam kung natatae ba siya or ano.

"Babe!" I called him pero he didn't even move a little, hala gagi napano kaya 'to. I wave my hand in front of him making him back to his senses.

"Ano ba bae, parang tanga. Bakit ka nakatulala diyan? Ganyan na ba kahirap yung Gen-Math?" natawa naman ako sa tinanong ko, obvious naman bakit siya tumulala.

"Babe naman eh!" natatawa na ako sa mukha niya please lang, ang pulang-pula na uy. Humalakhak na ako, hindi ko na napigilan para na siyang kamatis jusko.

"Simulan na natin babe magkaiba kaya tayo ng strand baka nakakalimutan mo ha. Mamaya kana kiligin diyan." pang-aasar ko sakanya. He make face na hindi ko maintindihan kung ano, bakit ang hirap naman nitong kiligin.

"Ewan ko sayo babe, nambibigla ka rin noh. Nirereview ko yung dito tapos biglang gaganun." natawa naman ako ng bongga, "Bagay sayo." sabi niya bigla, ako naman ngayon ang namula kaya tumawa naman siya.

Nagsimula na kaming magreview baka maging date nalang 'to at wala ng study kapag puro kami chikahan at asaran. Una naming diniscuss yung gen-math kasi dun talaga kami medyo nalilito. 

Our study went smoothly of course, salitan kami ng review kumbaga may flash cards kami na prineprare tapos para malito siya pinagpapalit ko yung words pero understandable and same question pa rin naman baka sinaulo niya yung sagot eh, aba madaya yun. 

Ganun din sa akin, more on solving sila at science tapos ako naman english at math kaya namin 'to malapit na. Tuloy lang kami sa pag rereview tapos 15 minutes break naman, ganyan ang gawain namin hanggang sa mag alas singko ng hapon.

Pumunta agad kami sa baybayin para tanawin ang paglubog ng araw, ganda kasi tingnan eh nakakaginhawa dagdag mo pa yung malamig na hangin.

"Babe, pagod na utak ko. Hindi na ata ako makakapagshopping." natawa naman siya sa sinabi ko, he patted my head resting in his shoulder.

"Pahinga na muna tayo." he just firmly said while smiling, both of us watched the sunset silently.

I don't know what my life would be if he never existed. Maybe, I'm still living life but with dullness and no excitements. I won't get tired saying I love him every day cause I do, I love him every single day.