The Last Elimination Games

Sakuragi x Aoi Day.

Third Person's POV

So today is Saturday. Ito ang gym day ng team. At dawn, nagkita kita sila sa harap ng school at sabay sabay silang pumunta sa gym, dito nga ay kasama si Akagi, at Mitsui. Hindi padin makapaniwala si Akagi na mas matangkad na sakanya si Sakuragi ng 2 centimeters. Maging si Mitsui ay hindi makapaniwala. Nahihiwagaan naman si Tobirama kung sino yung malaking taong kasama nila kaya naglakad na siya ng loob na tanungin ang captain nila.

Tobirama: Capt. Sino po ang mga kasama natin?

Sakuragi: Ah, sila ba? Yung mas maliit ay Hisashi Mitsui, back when he is playing, he was my captain, he passed the torch to me. He was our first option. Kung kalaban ka niya, kabahan ka na. Dahil once na pumasok ang tira niyan ay magliliyab ang buong court sa sobrang init niyan. Siya lang naman ang Middle schooler to Jr. High MVP. Ang sabi sakin dati ni Kogure-senpai ay may chance din na magMVP siya nang magsecond year sila kung hindi lang siya nainjured o mahinto sa paglalaro. Yung mas matangkad naman, siya si Takenori Akagi. Not even you can beat him in physical and mental game. Kakawawain ka lang niyan sa poste dahil sa lakas, talino at gulang niyan sa laro. May isang player dun sa Ryonan na ang height dati ay 206 cm. Pero hindi pumorma sakanya, back then, Akagi is only a 196 but a super strong inside. Siya ang nagturo sakin magbasketball noong freshmen palang ako.

Fujiwara: Wow! Ang lalakas niyo din pala nun. Captain, sa tingin mo ba matutulungan niya ko sa weakness ko?

Sakuragi: Ayun ang hindi ko lang alam. 2nd year na siya sa college and malamang busy na siya sa pagaaral. At malamang ay kasali din sa varsity team kaya baka hindi ka niya maharap. Pero tignan natin kung matutulungan ka niya.

Fujiwara: Salamat po!

Hindi nila alam ay naririnig sila ni Akagi, at nagpapanggap lang na hindi. Lingid sa kaalaman ni Sakuragi ay super proud sakanya si Akagi dahil sa kung ano siya ngayon.

Maya maya pa ay si Mitsui naman ang nagsalita. Gusto niyang bwisitin si Sakuragi ngayon sa harap ng mga alaga niya.

Mitsui: Mga bata! May ikekwento sana ako sainyo, unang game namin 2 years ago sa Miyuradai.

Sakuragi: A-aaack!!! Hindi mo padin nakakalimutan yan??

Aoi: Quiet! Gusto ko marinig!

Kaya walang nagawa si Sakuragi at natahimik nalang.

Mitsui: Alam niyo bang ubod yan ng bano noon? Eto ang unang beses sana akong mabibilib sakanya, dahil sa lupit ng galaw niya noong dying seconds ng laro na yun. So Nagjab step siya kanan.

Sakuragi: Hnnnnnnng!! Kaliwa!

Mitsui: Sa kaliwa, then napakagat yung nagbabantay sakanya so maluwag yung kanan diba? So pumasok siya sa kanan, at tumalon ng naaaaapakataas almost free throw line. And dinakdak niya ang bola...

Lahat sila: Whooooah!

Mistui:.. sa ulo ng sentro ng kalaban. Hahahahahaha. Kala ko nga mamamatay na yung tao dahil sa kalokohan niyang si Sakuragi noon eh. Hahahaha

Tawa din ng tawa ang mga player na nakapanood ng laro na yun. Lalo na si Shiozaki, Rukawa, Sasaoka at si Isshi. Lalo na si Aoi, napapaluha pa sa tawa.

Akagi: Napakagunggong niya noon. "Henyo ako! Nyahahaha" ganyan siya noon. Pero aminado naman akong malaki ang pinagbago niya, sa paglalaro at pagiging madesiplinang tao kaya noong huling Winter Tourney ko? Sobrang saya ko nun dahil nakasama ko si Sakuragi at Rukawa. Dahil silang dalawa ang dahilan kung bakit kaming mga seniors nila ay nakalasap ng championship sa buong Japan.

Sasaoka: Oo nga. Grabe yun last year. Pati ako, hindi ko naisip na magkakaron din pala ako ng pagkakataong makapaglaro nung mga panahong iyon.

Shiozaki: Dun ko lang naramdaman yung tiwala ng mga kateam ko sakin at sa depensa ko. Haha. Sana maulit na natin.