κεφάλαιο 12

94 3 1
                                    

Παμε στο δωματιο και μιλαμε μεχρι την στιγμη που μας λεει η κατε οτι πηγε 7 και πεςπει να παμε για ψωνια

Παμ λοιπον και μπαίνουμε σε ολα τα μαγαζια μεχρι που βρίσκουμε αυτα που θελαμε και πηγαμε πισω στο σπιτι της αφρο

Αλεξ: ξανα ηρθαν τα κορίτσια

Αθηνά: ναι σε πειράζει

Αλεξ: οχι γτ να με πειραξει

Κωστας: τι πήρατε κορίτσια

Αφρο: θα δεις το Σάββατο κωστακη

Αρης: ωραια είστε να δουμε καιμια ταινιούλα

Αθηνά: ναι. Τα μικρα?

Κωστας: πανω κοιμούνται

Αφρο: εντάξει. Τι θα δουμε

Αλεξ: θριλερ

Λεει και κοιτάζουμε εγω και τα κορίτσια η μια την αλλην

Αλεξ: τι έγινε Αθηνουλα φοβομαστε

Βίκυ: Αθηνά μην του πεις οτι φοβάσαι θα σε παρει στο ψιλό

Καλα λες για πρωτη φορα εχεις δικιο

Αθηνά: εγω να φοβάμαι θα ήθελες αλεξουκο

Του λεω και παω και καθομαι διπλα του 

Μετα απο 1ωρα

Εχω παρει το μαξιλαρι αγκαλιά και εχω παιθανει απο τον φοβο μου

Την ωρα που βλεπω την ταινια πετάγεται ενα πραμα εκει και πηδαω πανω στον αλεξ

Αρη: Αθηνά σίγουρα εισαι καλα

Αθηνά: ναι καλα ειμαι λεω ενω ειμαι πανω ατον αλεξ

Κώστας: φαίνεται αγαπη φαίνεται

Τον κοιταω φαση wth και σκαει. Ο αλεξ πως κι δεν μιλαει

Την ταινία την περασα πανω στον αλεξ ο οποιος ηταν λες και εβλεπε κωμική φαση αυτο το παιδι δεν τραμαζει με τιποτα τελειωνει η ταινια και εγω ειμαι ακομα πανω του

Αρη: θα φυγεις πανω απο τον αλεξ του καημενου θα του εχει κοπει η ανασα

Αλεξ: λιγο δυσκολο να μου κοπει η ανασα με ενα κοριτσακι 55 κιλων

Αθηνά: Εε δεν ειμαι 55 κιλα ειμαι 57

Αλεξ: ναι οχι Γιάννης Γιαννάκης

Η βραδια κύλισε ήρεμα με εμενα να κοιμάμαι εκει γτ δεν ηθελα να ξυπνησα τον μικρό και τον αλεξ μα φευγει κατα τις 12 με την αρτε στην αγκαλιά του ωστε να μην χρειαστεί να την ξυπνησει. Τι καλος που ειναι με τα παιδιά

YOU AND I NEVER Where stories live. Discover now