İşlerim yüzünden sadece ara sıra hastaneye uğruyabiliyordum. Bu süre boyunca Zeynep hep uyutulmuştu
Bunun kimin yaptığını bilmiyorduk, daha doğrusu ben bilmiyordum. Barlasa sorduğumda bilmediğni söylüyor ve beni geçiştiriyordu konuyu her açtığımda o konuyu değiştiriyordu bu durum gerçekten beni sinirlendiriyordu kardeşime hangi piçin bunu yaptığnı bilmek istiyordum dahası zeynebi bulması için bir anlaşma yaptık ve yaptığımız o anlaşmada ne isticeğnide bilmiyordum ilk başlarda çok önemsemedim çünkü aklımdaki tek şey kardeşimdi. Onun hala yaşuyor olma ihtimaliydi. Şimdi ise...
Barlasla en son hastanede karşı karşıya gelmiştik. sonrasında hiç görüşmedik.
Bu son günlerde Muratı hiç görmemiştim. Murat için gerçekten çok endişeleniyordum bu aralar kendinde değil gibi aramalarımada cevap vermiyordu umarım iyidir...
Toplantı odasına girip yerime yerleştim herkes gelince toplantıya başladık.
2 saat kadar süren toplantıdan sonra "kısacası bize gereken her şey elimizde var Bu gece gidip onları alıcaz yanımızda bir kaç kişi daha olacak onlarla önceden konuşup planı hazırladık. Herkes bu akşam için hazır olsun." diyerek toplantıyı sonlandırdık.
Onun ardından diğerleride çıktı Telefonumu elime alıp tekrar Muratı aradım... Cevap yok..
✺-------------✺
Eve geldim cebimden anahtarımı çıkarıp kapıyı açtım Muratın iyi olup olmadığını öğrenmeden gidemezdim
Eve uğramayalı birkaç gün olmuştu boş zamanlarımda hastanedeydim çünkü. içeri girdiğimde ayağım birkaç boş içki şişesine çarpmıştı ev çok havasızdı ve kokuyordu.
İçeri girdim Murat salonda yere çömelmiş ağlıyordu. Sarhoştu ve yere yumruk atıyordu...
"Murat!?" Koşarak yanına gittim yere çömelip yanına oturdum ne biçim bir arkadaştım ben kendi sorunlarım yüzünden onu hiç düşünmedim.
Murat bana döndü gözleri kıpkırmızıydı "Murat ben.. ben özür dilerim ne oldu sana?" Dedim endişeyle, saçları dağılmış göz altları şişmişti Resmen dağılmıştı
"ben çok özür dilerim yemin ederim ki bilmiyordum Afet beni özür dilerim" "Benim yüzümden.özür dilerim" kendinde değildi Sayıklıyordu..
"Murat kalk hadi, lütfen kalk Seni böyle bırakıp gidemem kalk lütfen" Destek olup onu ayağa kalkmasında yardımcı oldum ne olmuştu ona böyle tanıdığım güler yüzlü şakacı adamdan eser yoktu.
O her zaman yanımda olmuştu en mutlu, en zor, en kötü,en güzel günlerimde hep o yanımdaydı benim için herşeyden herkesten öteydi ama ben, ben çok bencil bir insandım. kendimi düşünmekten onu düşünememiştim.
• • • • •
Murat üzümlü kekim :(
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
{ Murat :( }
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Evett sizin de gördüğünüz üzere bu kitap benim acemilik eserim bu yüzden hatalarımı görmezden gelin lütfen
