Uğur böcekleri şansdı, sevinçdi, bağlılıktı.
Uğur yalnızlıktı, acıydı, kandı, vahşetti. Uğur zehirdi. Kanlı anıların en büyük kanıtıydı. Hepsi yedi benekte gizliydi.
Yıllar sonra Uğur'a güvenirken geçmişi kanlı anıların ardına gizlediğinin farkında...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Şarkı: Karanlık Akşamlar - 13.Vagon Gecenin Hüznü - Toygar Işıklı
8.BÖLÜM - Vahşetin Resmi
Ya düşmanlar ve acı çekenler ortaksa, o zaman ne olacaktı?
VII BENEK
Acı.
Bedenin ani tepkilerde veya süregelen yaralarında hissettiğimiz şey acıydı. Acı sadece bir histi. Buna sebep olanlar ise daha bir sürü duyguyu ortaya çıkarabilirdi. Nefret, hüzün, ayrılık veya dostluk. Acı insana iyilikler getirir miydi? Getirirdi.
Bundan dört sene önce işlediğim bir cinayette hesaba katmadığım olaylar yüzünden esir alınmıştım. Bu esirlik beş gün sürerken altıncı günde tekrardan cinayet işlemiş ve bunu tüm ülkeye duyurmuştum. Herşey planladığımın dışında ilerlemişti ve bunun sonucu Almanya'ya girişimin yasaklanması olmuştu. Ama ben kural tanımaz biri olarak tüm yasakları görmezden gelmiş Almanya'ya tekrardan girebilmiştim. Ve Almanya'ya geldiğim ilk gece yine cinayet işlemiştim. Kendi ülkemdeki cinayetlerimyetmezken başka ülkeredesarmıştım.
O günkü cinayetin pisliklerini ufak bir temizlikle yok etmiş oradan ayrılmıştım. Ertesi gün uyandığımda yanı başımdaki koltukta oturan siyahlar içinde bir adam görmeyi beklemiyordum. Maskeden dolayıda kim olduğunu anlayamazken sadece gözlerinin yeşil-mavi harelerini aklıma kazıyabilmiştim.
Elindeki kutuyu bana fırlatırken ayağa kalkmış perdeyi çekmişti. Odaya giren güneş ışıklarıyla gözlerim kısılırken ben hâlâ onu izliyordum. "Basit bir cinayetin ardından tam olarak 14 saat uyudun. Bu kadar zorlayan nedir? Uyku aşkın mı?" Mükemmel ve sorunsuz aksanıyla konuşmuş, tekrardan kalktığı koltuğa oturmuştu.
"Kimsin sen?" Sorumla birlikte yastığımın altındaki silahı ona doğrultmuştum. Tek sorun ben ona silahı doğrulturken o da silahını bana doğrultmuştu. Kaşlarım çatılırken ayağa kalkıyordum. Ben elimdeki silahı indirmezken o indirmiş birde elimdeki silahı işaret etmişti. Anlamıştı. Silahım boştu ve muhtemelen nedeni karşımdaki adamdı.
Sinirle silahımı kafasına atarken o sağa çekilmiş silahın yere düşmesini sağlamıştı. Silahsız kalmamla gülerek silahını beline yerleştirmiş koltukta rahatça yayılmıştı. "Sakin ol, Vaveyla. Olay çıkarma gibi bir niyetim yok. Seninle bir anlaşma yapacağız." demesiyle kaşlarım kendiliğinden çatılırken yatağa ona bakacağım şekilde oturdum.
