Uğur böcekleri şansdı, sevinçdi, bağlılıktı.
Uğur yalnızlıktı, acıydı, kandı, vahşetti. Uğur zehirdi. Kanlı anıların en büyük kanıtıydı. Hepsi yedi benekte gizliydi.
Yıllar sonra Uğur'a güvenirken geçmişi kanlı anıların ardına gizlediğinin farkında...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Şarkı: Au Féminin - Najoua Belyzel
1.BÖLÜM - Arka Plan Rolleri
Ufak bir kez belirince, insan gözlerini bir kez geçmişe çevirince, yaşadığı zamanla arasında çatlak oluşur.
VII BENEK
İnsanlar iğrenç yaratıklardı. Birinin acı çektiğini görmek için servet yatırıyorlardı. Ve bundan öyle bir zevk alıyorlardı ki iddiayı kaybetseler bile gülmeye devam edebiliyorlardı.
Son bir adım daha ve tüm ışıklar üzerimde, ringteki rakibimde. Açık kapıdan kafesin içine girecektim ki kolumdan durdurulmam ile beni tutan kişiye döndüm. Egemen gelmiş, garip gözlerle rakibime bakıyordu. "Yaşayacak." Tek kelimesiyle bende onun gibi rakibime döndüm. Kahverengi saçları hafif nemliydi. Maça çıkmadan önce duş almış olmalıydı ki etrafa yayılan kokuda bunun kanıtıydı. Ama olduğum yerden ne olduğunu anlayamıyordum.
Kokusunu boş vererek Egemen'e odaklandım. Ben kafesin içine girerken o da gidiyordu. Karşımda duran heybetli bedeni inceledim. Göğsünden kasıklarına kadar uzanan bir yara izi vardı. Ve omzundan diğer kasığına doğru uzanan başka bir yara izi göğsünün tam ortasında çarpı oluştuyordu. Onun canını yakan şey benim hoşuma gitmişti. Görüntüsü güzeldi. Az sonra üstüne yeni yaralar da eklenecekti ama ölmeyecekti. Bu sinirlerimi bozuyordu. Genelde öldüreceğim kişilerle dövüşürdüm. Bu adamı öldürmeyecek olmam için ya iyi biri olmalıydı ya da söyleyecek önemli şeyleri olmalıydı.
Yine de ringte karşısına, ortaya geçtim.
Kafesin kapıları kapanmış, sesler kesilmişti. İnsanlar bizi ve verecekleri parayı düşünüyorlardı. Ancak bugünün bahisleri çoktan belliydi. Kutay'dan bahislerin çoğunun bana yatırıldığını öğrenmem zor olmamıştı. Çoğu kişi benim gibi benim kazanacağımı düşünüyordu. Sağ ayağımı ve omzumu hafif sallayarak eklemlerimi rahatlattım. Ancak bu yaptığımın bir hata olduğunu anlamam çok sürmemişti. Sağak olduğumu ona göstermiştim. Ama onun umurunda değildi. Ve eşitlikten yana gibiydi. Bana karşı ufak bir adım atarak sağ elini kaldırdı. Bana solak olduğunu mu söylüyordu? İnanacağımı falan mı sanıyordu... İnanmıştım.
Maçın sunucusu mikrofona yaklaşmış bir kaç kez vurmuştu. Sonunda ise kulakları uyuşturacak tiz bir ses etrafa yayılmış, geçmesiyle de sunucunun sesi tüm salonda yankılanmıştı. "Bugünün konsepti beş dakika içinde gizli kalabilmek. Hile dahil her şey serbest. Sahnede birbirinizi soyabilirsiniz bile..." diyerek gülmüştü. Gözlerinin benim üzerimde olduğuna emindim. Sunucunun bahsi yatırdığı kişi rakibimdi. Karakum. Adı söylenmemişti, dert değildi. Benim soyadım dahi bilinmiyordu.
Sunucunun son söylediği ile rakibimin hareketlendiğini ve kafesin içindeki hakeme yaklaştığını gördüm. Bunun üzerine hakem eli ile bir işaret vermiş sunucunun kısa kesmesi gerektiğini belli etmişti. Sunucunun susmasını fırsat bilerek düdüğü çalmış, maçı başlatmıştı.
