Red Strings

1: He Made It

I want to be successful, that's my goal. I want to give my parents a happy life they deserve. Makapag-travel kasama sila, kumain na hindi na iniisip ang gastusin, at paaralin ang mga kapatid ko. I know it's not my responsibility to take care of my sibling's education, pero gusto kong makatulong at masaya akong nagagawa ko iyon. Kung ang iba'y sinusumbatan ang mga anak at iniasa ang responsibilidad, hindi naman ganun ang mga magulang ko. They always push me to achieve my dreams, in sweat and tears they are always by my side supporting me. Kaya gagawin ko ang lahat para masuklian ang kanilang paghihirap. And then, I met him.

Gabriel became part of my inspiration. Nangarap ako kasama siya. Iba pala talaga yung mayroon kang kasangga sa lahat ng bagay. He's always there for me, at ganun rin ako sa kanya. We witnessed each other's laughs and sorrows.

Sinusuportahan namin ang isa't isa. Mas naging motivated ako sa lahat ng bagay dahil nandyan sya. Sa kanya ko naranasan ang mga bagay na hindi ko naranasan sa past relationships ko. Sa kanya ko naramdaman kung paano tratuhin ng tama. I don't have to beg for his attention because he always make time for me. And I have the feeling that he's my answered prayer. That He is the one who is destined for Me.

"Hindi kapa ba matutulog?"

Napalingon ako sa likuran ko at nakita ko siyang papalapit sa akin. Nagising ata sya na wala ako sa tabi niya.

Ngumiti ako. "Malapit na ako matapos, mahal. Bumalik kana lang dun, susunod ako." Ibinalik ko ang tingin sa laptop at tinuloy ang pagtipa.

Dahil sa trabaho ay naisipan namin magsama sa iisang bubong. We're legal both sides at nasa tamang edad na rin kami, wala namang problema ang mga parents namin sa pagbukod namin basta lang ay hindi muna magmadali at unahin ang priorities.

I felt his arms hugging me and his warm breath in my nape. Napasinghap ako.

"Gusto ko kasing kayakap ka, alam mo naman yun eh," naramdaman kong ngumuso siya. "When ba ang deadline niyan? I can help you."

May kaniya-kaniya kaming work at alam kong pagod din siya pero kapag nakikita niya akong masyadong busy, he always offer a help. May pagkakataon nga lang na hindi ko siya matanggihan.

"Matagal pa naman pero gusto ko na matapos na'to para wala nakong iisipin pa," I look at him and plant a kiss on his cheeks. Ngumiti siya at gumanti. "Pero dahil may baby pa'kong papatulugin, mamaya muna ito," Inayos ko ang mga papel and I turn my laptop off.

He chuckles at mas lalong lumapad ang ngiti niya.

"Okay, hihintayin kita sa room." Naglakad siya pabalik sa kuwarto namin pero bago pa siya makapasok ay lumingon siya sa'kin, "Don't make the baby wait." He winked that made me laugh. Ang pilyo talaga!

—
Hello, mga pips! Noon ko pa talaga to gusto tapusin tas ngayon nadagdagan yung motivation ko dahil sa inyo. Thank you sa inyo! I hope y'all are doing good. luvlots *nag finger heart