"Nasıl hissetmeliyim Venom?" ellerime bakarken sordum. Cevabını bulmam gereken sorularım vardı. Ancak içimdeki canavar tüylerimi ürperten bir cevap verdi.
"Bir canavar der ki; canavar değilmişsin gibi hissetmelisin."
❂ ❂ ❂
Boku no hero academi...
Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum; bu bölümü çok seveceğinize eminim. İyi okumalar, iyi eğlenceler.
Yirmi Altıncı bölüm:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aramıza yeniden hoşgeldin İndela-san!"
Kapıdan adımımı atar atmaz yüzüme patlayan konfeti beni bir anlığına korkutsa da birkaç saniye içinde olanları algılayabilmiştim.
Bu sabah annemle beraber yeniden yurda gelmiştim. Bir süredir okula gitmiyordum ve doğal olarak yurtta da değildim. Elbette arkadaşlarımı özlemiştim ama gerçekten yoğundum bu yüzden bunu çok düşünecek vaktim olmamıştı. Sürekli hastaneye gidiyordum.
Venom benliğimi açıkladıktan sonra doktor ile yeniden konuşmuştuk. Birkaç vitamin ilacı alıyordum. Benliğimi kesinlikle kullanmamamı herkes tembihliyordu. Elbette güçlü bir kahraman olmak istiyorsam uzun süre yaşamalıydım.
Mina kolumdan beni içeriye çekiştirmiş ve aralarına katılmamı sağlamıştı. Masada aburcuburlar ve yemekler vardı. Etrafta birkaç balon vardı. Hafifçe gülümsedim, gerçekten arkadaş konusunda çokta şanslıydım.
"Teşekkür ederim çocuklar." Gülerek konuştum ve bana sarılan Mina'ya karşılık verdim o sırada diğer kızlarda gelmiş ve ufak bir hasret giderme merasimi yapmıştık.
"Aizawa-sensei bize başına gelenleri anlattı İndela-san, çok geçmiş olsun."
İzuku yanıma gelmiş ve elini omzuma koyarak konuşmuştu. Ona gülümsedim ve teşekkür ettim. İzuku san gerçekten çok vefalı bir insandı. "Seni tekrardan görmek çok güzel, fighting!" Iida-san'a da teşekkür ettim.
"Daha ne kadar ayakta beklemeyi planlıyorsunuz!" Katsuki'nin sert sesi yankılandı, herkes fazlasıyla alışmış olduğundan tepki göstermeden koltuklara ilerlemiştik.
İstemsizce Katsuki'ye baktım, hafif sinirli duruyordu -genel hali- sırıttım ve koltukta hemen yanına oturdum. Onunla uğraşmayı seviyordum, gerçi ben Katsuki'nin her halini seviyordum.
"Başka yer mi kalmadı, beni niye sıkıştırıyorsun?" Katsuki sinirle konuştu onu umursamadım ve omuzlarımı silkip birşeyler anlatan Kaminari'ye döndüm.
Ben özellikle kimseye bir şey dememiştim ama muhtemelen sınıftakiler de aramızda bir şey olduğunu biliyordu, yani çekinmeden Katsuki ile yakınlaşabiliyordum.
Bir süre daha oturduk konuştuk ve ardından yemeğe geçtik. Masanın yarısını Venom yemiş olsa da sonunda onu durdurabilmiştik. Uzun zamandır arkadaşlarımla böyle yakın ve eğlencelik vakit geçirmemiştim. Kesinlikle bana çok iyi gelmişti. Geceye kadar onlarla eğlenmiş ardından da dağıttığımız yerleri toplayıp odalarımıza dağılmıştık.
Odama geçtiğimde hızlıca kendimi yatağa attım, uzun süredir burada değildim ve gerçekten özlemiştim. Birkaç dakika yatakta dönüp durmuş, siftinmiştim. Ardından balkona çıktım. Uykum yoktu ve canım Katsuki'yi görmek istiyordu, hep beraber takıldığımız için onunla konuşma fırsatım çok olmamıştı.
Venom'un yardımıyla hemen alt katındaki odada olan Katsuki'nin balkonuna geçtim ve yüzümdeki geniş gülümseme ile balkon kapısını çalmaya başladım.
Çok geçmeden Katsuki bağırarak kapıyı açtı ama ben olduğumu görünce bir an duraksadı. İçeriye geçtim çekingen adımlarla çünkü Katsuki üstü çıplak duruyordu.
Ona bakmamaya çalışarak -her ne kadar o mükemmel görüntüyü kaçırdığım için vicdan azabı çeksem de- yatağına oturdum. Yani utanılacak bir şey yoktu ama Katsuki'nin beni yanlış anlamasını istemezdim.
"Sen utandım mı?" Katsuki eğilerek görüş alanıma girdiğinde kahkaha atmaya başlamıştı bende oflamış ve onu itelemiştim. "Aklından neler geçiyor öyle?" Benimle uğraşmaya devam ettiğinde ofladım, böyle yapacağını biliyordum işte.
Katsuki gülerek üstüne bir şeyler geçirmiş ve yanıma oturmuştu. "Az önce beraberdik, neden geldin?" Sinir bozucu bir ifadeyle konuştuğunda göz devirdim ve ayağa kalktım. "İstemiyorsan giderim." Tam arkamı döneceğim sırada beni kolumdan tutmuş ve asılmıştı. Resmen Katsuki'nin kucağına oturuvermiştim.
"Öyle bir şey söylemedim. Ne alıngansın." Yüzünde muzip bir ifade varken konuştu. Kollarımı onun omuzlarına attım ve yüzümüzü yakınlaştırdım. "Seninle iletişim kurabilmemin tek yolu." Kahkaha attım ve Katsuki'nin yanağına hafif bir öpücük kondurdum. "Beraber olsak bile özlüyorum ben seni ya." Oflayarak konuşmuş ve kafamı geriye atmıştım.
Katsuki hiçbir şey dememişti, yüzümü yeniden ona çevirdiğimde hafif kızarmış olduğunu görmüştüm. Sırıttım, hep o benimle uğraşıp duramazdı.
"Neden konuşmuyorsun? Sen beni sevmiyor musun yoksa?" Yüzlerimizi iyice yakınlaştırmıştım. "Saçma sapan konuşma İndela." Gayet sakin bir şekilde konuştu. "Aksini iddia edecek bir hakkın yok zaten." Cümlemi bitirdiğimde dudaklarına hızlı bir öpücük kondurmuştum. Pek uzun sürmemiş ve ayrılmıştım. .
"Kaşınıyorsun ama." Katsuki kaşlarını kaldırarak konuştuğunda omuzlarımı silktim. "Belki de." Muzip bir gülüşle konuştuğumda yeniden dudaklarınızı birleştirmişti. Ancak deminkine göre çok daha sertti. Belimdeki eli hafifçe sertleşti ve daha sıkı tutmaya başladı. Diğer eli ise yanağımdaydı.
Dilini ağzımın içinde hissettiğimde fırsat verme adına ağzımı hafifçe araladım. Ellerim Katsuki'nin ensesinde birleşmişti.
Katsuki dudağımı hafifçe ısırdığında ağzımdan kısık bir inleme kaçtı. Ardından nefesim iyice tükendiğinde onu iterek ayrıldım. Bu çocuk gerçekten bu kadar iyi öpüşmeyi nereden biliyordu. Yüzünde sırıtan bir ifade vardı.
Ardından hızımızı alamadan yeniden öpüşmeye başlamıştık. Katsuki'ye hafifçe yüklenmiştim ve yatakta geriye doğru gitmesini ve uzanmasını sağlamıştım. Belimdeki eli aşağıya doğru gidiyordu.
Dudağım, demin ısırdığı için kanıyordu. Katsuki dudağımı çekiştirmiş ve kanı yalamıştı. Ardından dudaklarına çeneme ve boynuma ilerlemişti. Derin bir nefes aldım vücudumu Hafifçe yukarıya kaldırırken
Hızlıca yerimizi değiştirmişti, dudaklarını boynumdan ayırmadan. Eli üzerimdeki tişörte gelmiş ve hafifçe kıvırmıştı. Ama tam o sırada içeriye bağırarak giren Kirishima ile ikimizde korkuyla kendimizi yerde bulmuştuk. "Bakubro!"
Odada çat sesi yankılanmış ve canımızın yanması ile andan tamamen kopmuş ve bize ağzı sonuna kadar açılmış şaşkın şaşkın bakan Kirishima ile göz göze gelmiştik.
Katsuki çok hızlı bir hareket ile komodinin üzerindeki abajuru tüm gücü ile Kirishima'ya fırlatmıştı kufrederken. Kirishima şaşkınlıktan çıkıp kendine gelmiş olacak ki hızlıca kapıyı kapatıp dışarı çıkmıştı.
Katsuki ile yeniden göz göze geldiğimizde kahkaha atmış ve onu üzerimden iterek ayağa kalkmıştım. Ellerimi istemsizce dudaklarıma değdirdim. "Bu belki de evrenin bir mesajıdır."
Ardından gülmüş ve Katsuki'nin yanağını son kez öpüp balkona ilerlemiştim. Katsuki bir şey dememişti. Şuan o bile şaşkın duruyordu.
"Konuşacak önemli bir şeyler var gibi."
"O adiyi öldüreceğim."
Üzgünüm ikiside on yedi yaşındaki çocuklara smut yazmak istemedim sşdslfjsojdd Umarım kızmazsınız, bölüm nasıldı?
