Zniszczeni przez życie
Mieliśmy tam siebie
Tak krótko a długo
Chciałbym więcej
Tego co tam było
Tego uczucia że nie byłem sam
Trzymałaś mnie za rękę
Już mnie nie trzymasz
Każdego dnia tęsknię
Droga była krótka
Choć wtedy była długa
Walka każdego dnia
Dlaczego tak jest?
Dlaczego my?
Dlaczego ty?
Pojawiamy się tak nagle
Jesteśmy dla siebie ważni
Każdy dzień razem
W końcu umieramy
Powoli i boleśnie
W smutku i ciszy
Nikt nas nie widzi
Nikt nas nie słyszy
Wszystko co było
Zostaje w nas
Nigdy nie odejdzie
Będzie już zawsze
Będziemy do tego wracać
Lub po prostu zapomnimy
CZYTASZ
Płomień
PoetryIskra stworzyła płomień Który nigdy nie zgaśnie Rozpalony raz Będzie palił się zawsze.
