Nesin Sen?• Texting (Devam Ediyor)

0.8

Ayy merhabaa

Bakalım neler olucakk...

Efsundan..

Saatler geçmesine rağmen ondan tek bir haber gelmemişti. Bana yazan kişi de muhtemelen o, şanslı olan kız kardeşiydi...

Yerimden yavaşça kalktım, her yerim adeta tutulmuştu. Hızlı adımlarla yatağıma oturdum ve beklemeye devam ettim. Yatağımın hemen yanında duran komidinden kulaklığımı alıp telefona taktım ve Semih'in, geçen gün bana atmış olduğu ses kayıtlarını tekrar tekrar dinledim.

Hava iyice aydınlanmıştı. Artık dinlediğim sesleri ezberlemiş, o söylerken eşlik ediyordum. Sahi sesi ne güzeldi.

0534...;
Saat kaç olmuş neden yatmıyorsun, SÖZLÜM?

Yine geldi bu salak, bıktım yeminlen ya. Mesajına görüldü attım ve tekrar Semih'in sayfasına tıkladım.

0534...;
Efsun dellendirme adamı, geç yat. Bir daha da görüldü atarsan, o telefonu kırarım.

Böyle saçma bir insanla evleneceğime ölürüm daha iyi be. Telefonumu kırarmış, peh. Hele bir kır, hele bir kır. Tüm parçalarını tek tek sana sokmayan ne olsun!

Ve tekrar görüldü attım. Ardından uygulamadan çıkıp müzik listeme girdim. Ve rastgele bir şarkıya bastım.

Herkes Gider Mi - Cem Adrian, Aylin Aslım

Herkes gider mi? Gider, bazen kalmasını çok istediğimiz biri gider, bazen gitmeyeceğinden emin olduğumuz biri gider ve biz yalnız kalırız. Tek ve kimsesiz...

Ben bu zamana kadar kendimi hep ailesi ile iyi anlaşan, abisinin küçük prensesi, babasının vazgeçilmezi olarak bilirdim. Taa ki, Yeni iş kurma peşindeydiler, benim bildiğim buydu.

Tekrar telefonuma bir bildirim geldi.

Kitaptaki Birey;
Efsun?

Allah'ım sana şükürler olsun..

ben;
Semih iyi misin? Ben merak ettim seni, yazdım sana ama kardeşin yazdı, uyuyamadım hiç.

Endişeyle tekrar parmaklarımı tuşlarda gezdirdim.

Kitaptaki Birey;
Sakin ol, tamam geçti, bak iyiyim. Müsaitsen sesini duymak istiyorum. Tabi istersen...

Yazdığı şeyle hafif bir kıkırdadım. Ne çocukca geliyordu.

ben;
Tabii yani müsaitim.

Sana hep..

Mesaja görüldü attı ve anında çevrimdışı oldu. Telefonun çalmasını bekledim.

Telefon elimde titremeye başladığı gibi parmağım alışık olduğu yanıtlama tuşuna bastı. Nereden geldiğini bilmediğim bir heyecan ile kulağıma götürdüm telefonu.

"Alo" dedi.

Bu onun sesiydi... Cesaretimi topladım ve yanıt verdim.

"Semih?"

O olduğunu bilmeme rağmen onaylanmak istedim. Çünkü ben o olduğunu kendime kabul ettirememiştim.

"Efsun.. Nasılsın?" dedi sakince. Sesi oldukça normal geliyordu. Ben bile daha berbat bir sese sahiptim.

"İyiyim, sen nasılsın? Yani nasıl oldun?" dedim telaşla. O an, onu görmediğim halde güldüğünü hissettim.

"Korkulacak bir şey yok, emin olabilirsin. Sadece ufak bi ameliyat." dedi ve sustu.

"Ufak bir ameliyat mı? Eminim ailen için hiçte ufak değildir." dedim hafif kızar tonda.

"Peki ya sen? Sana göre ufak mıydı ameliyatım?" dedi birden. Bir anda kaskatı kesildim. Hiç tanımadığım bir erkek için ağladım bu gece, hiç tanımadığım bir erkek için heyecanlandım, yine aynı erkek bir laf söyledi diye kaskatı oldum. Ben ne yapıyordum?

"Alo? Orda mısın?"

Gelen sesle kendime geldim. Ve sorduğu soruya cevap vermek amacıyla konuşmaya başladım.

"Ufak değildi, senin adına endişelendim." dedim.

Tekrar erkeksi bir kaç kıkırtı geldi. Ardından konuşmak için olsa gerek, hafif bir tonlamada öksürdü.

"Hm, yani sen de benim ailem sayılırsın..?"

Ne?

Merhaba bölüm hazırda kalmış, atmayı unutmuşum ...

İyi okumaalaaaarrrr