Miraculous: Het Avontuur Begint

Hoofdstuk 3: Doddy's Beloning

A/N: Ik heb dit hoofdstuk gebaseerd op het achttiende hoofdstuk van het boek: 'Harry Potter en de Geheime Kamer', maar ik heb het wat aangepast voor dit hoofdstuk.

Voor dit hoofstuk:

Crossover Miraculous: Tales of Ladybug and Cat Noir en Harry Potter, maar vooral Harry Potter + Sailor Moon Crystal (vermeld).

Disclaimer: Ik bezit geen enkele personages uit de boeken, series, Manga/Anime en films. Ze behoren allemaam toe aan hun bedenker. Ik bezit enkel mijn O.C.'s.

Waarschuwing: Er is een beetje geweld gedetecteerd in dit hoofdstuk.

Veel leesplezier.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Even heerste er een doodse stilte, terwijl Harry, Ron, Yoni, Ginny en Lockhart overdekt met vuil, slijm en, in Yoni en Harry's geval, bloed in de deuropening stonden. Toen klonk er een harde gil: "Ginny!"

Het was mevrouw Weasley, die huilend bij het haardvuur had gezeten. Ze sprong overeind, gevolgd door meneer Weasley en ze stortten zich op hun dochter.

Yoni keek het kantoor van haar Afdelingshoofd rond. Ze zag dat professor Dumbledore stond te glunderen bij de schoorsteenmantel. Naast hem stond professor McGonagall, die naar lucht hapte en haar hand tegen haar borst drukte om zichzelf te kalmeren. Fawkes vloog langs haar en ging op de schouder van Dumbledore  zitten, terwijl Yoni, Harry en Ron ook door mevrouw Weasley in een innige omhelzing werden gesmoord.

Yoni dacht dat haar omhelzing haar ribben zou doen breken of kneuzen, maar dat was gelukkig niet zo.

"Jullie hebben haar gered! Jullie hebben haar gered! Hoe hebben jullie dat gedaan?" zei mevrouw Weasley gelukkig.

"Ik denk dat we dat allemaal graag zouden willen weten." zei professor McGonagall zwakjes.

Mevrouw Weasley liet Harry los, die even aarzelde, keek Yoni even aan, die knikte en toen liep hij naar her bureau en legde de Sorteerhoed, het met robijnen versierde zwaard en het restant van Riddle's dagboek erop.

En toen begon hij te vertellen. Hij sprak bijna een kwartier, terwijl de anderen gefascineerd zwegen. Hij vertelde over de mysterieuze stem, hoe Hermoine uiteindelijk beseft had dat het een Basilisk was die door de pijpleidingen kroop, hoe Yoni haar hulp had geboden wanneer Hermoine Petrified was, hoe hij en Ron de spinnen waren gevolgd naar het bos, hoe Aragog had verteld waar het laatste slachtoffer van de Basilisk gestorven was en hoe ze hadden bedacht dat dat wel eens Moaning Myrtle zou kunnen zijn en dat de ingang van de Geheime Kamer zich in haar toilet zou kunnen bevinden.

"Goed." spoorde professor McGonagall hem aan toen hij er even het zwijgen toe deed. "Dus jullie kwamen erachter waar de ingang was... na minstens honderd schoolregels met voeten getreden te hebben, zou ik eraan kunnen toevoegen... maar hoe zijn jullie in vredesnaam levend uit die Kamer gekomen, meneer Potter?"

En dus vertelde Harry, die schor begon te worden van al dat gepraat, over de uiterst gelegen komst van Fawkes en over de Sorteerhoed, die hem en Yoni het zwaard had gegeven. Maar toen deed hij er hakkelend het zwijgen toe. Hij had tot dusver nog niets over Riddle's dagboek gezegd... of over Ginny. Die stond met haar hoofd tegen haar moeders schouder en er stroomden nog steeds geluidloze tranen over haar wangen.

'Stel dat ze van school werd gestuurd?' dacht Harry paniekerig. Riddle's dagboek werkte tenslotte niet meer. Hoe konden ze bewijzen dat hij haar had gedwongen om dat allemaal te doen?

Instinctief keek Harry naar Yoni, die naast hem stond. Hij zag dat ze kaarsrecht stond met haar handen achter haar rug. Hij leunde wat naar achteren en zag dat ze nerveus met haar handen stond te wringen. Ook al probeerde ze haar gezicht achter een emotieloos masker te verstoppen om aan niemand te laten zien dat ze nerveus was, maar als ze nerveus was begon ze lichtjes met haar handen te wringen. Alleen verstopte ze haar handen in het bijzijn van mensen waar ze geen nauwe band mee had, maar niet bij hem of hun vrienden. Hierdoor wist hij dat hij niet de enige was die zich zorgen maakte over Ginny en de bewijzen. Dan keerde hij zich instinctief naar Dumbledore , die flauwtjes glimlachte. Het licht van het haardvuur werd weerkaatst door zijn halfronde brilletje.