Evren'in Günlüğü

BÖLÜM 11;YANILTILAR MAĞARASI

   O geceden sonra Yuuki ile hiç konuşmadım ama o bizim için çok şey yapmıştı. Kendi kasabasından vazgeçip bizle gelmeyi seçmişti. Bu yüzden ona karşı çok çıkışmayacağım. Zaten haklı olan da o... Elenora hala uyuyor, kıyamet kopsa ruhu duymayacak. Adadan ayrıldık ve tekrar yola çıktık. Bu sefer çok gitmeden bir ada gördük ve ejderhanın pulları oraya doğru gidiyordu. Hemen adaya bir iniş yaptık ve Elenora'yı uyandırdık. Yanımızda hepimiz için kılıç vardı onları da yanımıza aldık. Herkese bir yön verilmişti benim yönüm ortasıydı. Yuuki sağ tarafı; Elenora da sol tarafı almıştık. Eğer bir şey bulursak birbirimize ıslık çalacaktık. Tek sorunumuz Yuuki'nin ıslık çalmayı bilmemesiydi. Ona bir kaç kez nasıl yapılacağını gösterdik yine de fayda etmedi. En sonunda ona bir düdük verdik ve ayrıldık. Gerçekten de adanın iç kısımları bayağı karanlıktı ama gitmeliydim. İlerlerken farklı sesler geliyordu. Birden bir ıslık sesi duydum. Bu Elenora olmalıydı. Hemen sol tarafa doğru koşmaya başladım. Yuuki sesi duymamış gibi görünüyordu. Koşarken koca bir ıslık da ben patlattım ama yine Yuuki'den bir işaret yoktu. 

  Elenora'nın yanına vardığımda nefes nefeseydim. Gerçekten çok koşmuştum. Tam önümde koca bir ağızı olan bir mağara duruyordu. Yuuki' de tem o sırada gelmişti. Bu arada şöyle küçük bir arasöz geçeyim... Yuuki'nin sağ gözünde nedense her vakit bandaj var ve bu bandajı uyurken bile açmıyor. Her neyse sonra ona nedenini sorarız. Ne diyordum? Ha,evet mağranın önündeyken Yuuki geldi ve içeriye doğru yavaş bir adım attım. Diğerlerine hadi işareti yapıp hep birlikte içeri girdik. İyi ki yanımıza fener almışız. Umarım pilleri yarı yolda bitmez. Yürürken kafama biraz toz geldi yukarıya doğru baktım. Koca bir çatlak vardı ve yıkılacağa benziyordu. Oradan hızlıca ayrılıp devam ettik. Duvarlar fazla nemliydi. Bir anda küçük küçük fısıltılar gelmeye başladı. Ne olduğunu ilk başta hiçbirimiz anlamamıştık. Haritayı açıp hemen kontrol ettik. Burası yanıltılar mağarasıydı. Bu mağarada her şey olabilir ve üç bölümden oluşur; fısıltı duvarları,hatıra aynaları ve evim güzel evim. Biz fısıltı duvarlarındaydık. Bu duvarlar size özlediğiniz ya da sizin çok sevdiğiniz kişilerin sesleriyle sizi ağlatmaya çalışır ve eğer ağlarsanız işiniz bitti demektir... Hepimize fısıltılar gelmeye başladı. Bana annem ile babamın fısıltıları gelse bile ağlamazdım. Onlar çok önce ölmüştü ve onları neredeyse hatırlamıyordum. Bu yüzden benim için sıkıntı yoktu. Fakat Elenora ve Yuuki çok iyi görünmüyorlardı. Onlara ne fısıltısı geldiğini bilmiyordum bu yüzden onları kollarından tutup ileriye doğru çektim. Sadece duvarlar bize doğru konuşuyordu başka hiçbir şey olmuyordu zaten. İlerlemeyi bırakmalı mıydık? Yoksa devam edip sonuna kadar devam mı etmeliydik...