Evren'in Günlüğü

BÖLÜM 10; GERÇEK BİR ARKADAŞ OLMAK

   Uçuyorduk... Her zaman ki gibi. Asla değişmeyecekti bu olay... Tek sorun endişeliydim. Ya ejderhaları öldürdüyse o kadın! Bunu düşünmek bile korkunç geliyordu kulağa. Yuuki sırtıma yaslanarak uyuya kalmıştı. Elenora ise ejderhadan aşağı atlamak gibi çılgınca bir şey yapmamam için tetikte duruyordu. Görünüşe bakılırsa uykusu vardı ona doğru bakarak;

  -İstersen uyuyabilirsin, ben kendim sürebilirim.

  Elenora da sanki bunu bekliyormuş gibi hemen uyuya kaldı. Gerçekten çok yorulmuşlardı. Benim yüzümden gibi geliyordu ama onlar bunu inkar ediyordu. Her neyse... Şu anda tek amacımız o kadını bulup ejderhaları geri almak. Bir ada gözme çarptı. Yarım saat kadar orada dinlenmek iyi olacaktı. Yere doğru yavaş bir iniş yaptım. Bir kaç şişe su ve bir takım konserve kutusunu sepete koydum ve ejderhaya yükledim. Kendime de bir şişe gazoz alıp bir tepeye çıktım. Hafif serindi hava. Derken arkadan bir gölge geldi ve yanıma oturdu. Yuuki'ydi bu. Uyanmış ve kandine de bir şişe gazoz almıştı. Yuuki derin bir iç çektikten sonra konuşmaya başladı:

- Evren, iki gündür ağızını bıçak açmıyor... Ben ve Elenora senin için çok endişeleniyoruz. Evet belki ejderhalarımız kaçırıldı ama bu kadar abartmaya gerek yok. Gerekirse yenisini alırız. Eğer bir şey demek istersen hiç çekinmeden söyleyebilirsin. Biz bir aile gibiyiz... Ben eski Evren'i geri istiyorum. Etrafına neşe saçan, fikirler ve hayalleri ile dolu olan Evren'i istiyorum... Eğer o Evren geri gelmiyorsa seninle arkadaş olmak istemiyorum.

  Son cümle bayağı sertti benim için. Yuuki ise gayet sakin bir şekilde gazozunu yudumluyordu. Son cümle kulağımın içinde yankılanıp duruyordu. Arkadaş olmak istemiyor muydu? Donup kalmıştım... Yuuki, gazozunu bitirip gitti. Ben ise hala elimde gazoz ayakkabılarıma bakıyordum. Ağlamak istiyordum ama ağlamadım. Çünkü eski Evren'i bende geri istiyordum ve bunu yapacaktım!