Danger, Danger, Mr. Stranger

#DDMS36 Part 2

#DDMS36 Part 2

Trigger Warning
This chapter contains abusive actions and su*cidal thoughts. Please proceed with caution.

❧
FEUILLE

Five Years Ago

"WHAT are you doing in dad's room?" Zilvane's voice was soft, yet very careful.

Fuck. If I lie, he might be able to detect a simple falter in my voice. But I can't say the truth either. I also shouldn't take too much time in thinking of a response! Damn it.

"Ugh, I'm bored, Kuya!" So I decided to just act like how he programmed his little sister would. "Can't I go out, please?"

I added a set of pouty lips in my act. He looked surprise, so I don't know if that's a good thing, but he just shook his head and smiled. "Sorry, little sister. Maybe next time, if you're gonna behave yourself."

Okay? Looks like my plan worked.

Ilang buwan din ang lumipas simula nang magbalik ako rito sa mansyon ng mga Guivellnova. Paminsan ay nagpapakita ang aming ama, ngunit palaging saglit lamang kaya hindi ako nakakakuha ng impormasyon mula sa kaniya. Sa mga paminsang pagpapakita niya ay palagi niya akong inuuwian ng mga regalo.

Ang ina naman namin ay walang pinagbago, para bang parating lutang at nasa malayo ang isipan. Si Zilvane, paminsan ay nakakasama ko sa hapag-kainan, ngunit madalas ay wala rin sa bahay.

Isa sa mga regalong hiniling ko ay isang notebook. Dito ay sinusulat ko lahat ng mga nalalaman ko, pagkatapos ay tinatago kong maigi sa ilalim ng kama tuwing lalabas ako ng kuwarto.

Dumating ang isang gabing nahihirapan akong makatulog, palibhasa kasi ay may naririnig akong ingay. Kahit mariin kong ipinipikit ang aking mga mata't tinatakpan ang aking mga tainga, hindi ko pa rin maiwasang maligalig dahil sa ingay galing sa labas.

"Argh! Saan ba galing iyon?" Perhaps I should check it out. Baka sakali ay may madiskubre ako.

Bago lumabas ng kuwarto ay sumilip muna ako kung may nakakakita sa akin. Good, mukhang wala ang mga bantay. Naglakad ako sa kahabaan ng mga pasilyo habang sinusundan ang pinanggagalingan ng ingay.

Dinala ako ng aking mga paa sa ikatlong palapag ng mansyon. Habang papalapit ay mas nagiging malinaw na sa akin ang ingay. They were cries and wails of a woman. Nang mapagtanto iyon ay nagmadali akong tumakbo para sagipin ang kung sinomang may kailangan ng tulong.

A wooden double door stood tall between me and the woman on the other side. I was expecting it to be locked, but one push from my palm and the door swung open.

There, a woman in white nightgown is chained to her bed, both hands cuffed to each side. It was our mom.

"Ma!" hiyaw ko sabay takbo palapit sa puwesto niya. Sinubukan kong tanggaling ang mga posas sa kaniyang kamay, ngunit wala akong susi. "Bakit kayo nakaposas? Ano po'ng nangyari?"

She coughed for a few times before answering me. "W-What are you doing here?"

Kumunot ang noo ko sa kaniyang sagot. "Hindi na po mahalaga kung bakit ako narito! Mas mahalaga na matanggal ang mga posas na ito—"

"Leave it be," garalgal na wika ng paos niyang boses. "It's for my own good."

Nagtaka akong maigi sa sinabi niya, pero saka ko lamang napansin . . . She was always wearing long sleeves and turtle-necked blouses, that's why I never noticed. But now that she's in a loose night gown that exposes more of her skin, I could clearly see a faint mark lined around her neck.