Küllerin içinde ( Aşk serisi I)

Özgürüz

" Sonumuz böyle mi olucaktı"
Yazardan

Hiç ummamıştım o günün böyle biteceğine hala o yüreğimi dağlayan sözleri kulaklarımda çınlıyordu.

Şu an dedemlerin evine varmak üzereydik ruhum harabe içindeydi duvarları üzerime yıkılmış bir evdi duygularım ne karşımdakini anlayabiliyor ne de kulak verip dinleyebiliyordum kimseye tek söz bile etmedim annemde sormadı ama bir şeylerin olduğundan şüphelendi..

" Kuzen?" dedi Enver sabırsızca Zühreye takılmak istiyordu ama uyuyordu kuzeni

" Hey Mihri!"

" Duymuyor galiba uyumuş mu?" bunu diyen Yusuftu

" Bırakın kızı uyuyor" Devran bey yine kurtarmıştı Zühreyi

" Ama hiç uyumazdı ki, hala yine mi izin vermediler"

" Yok oğlum kalıcak bir iki hafta sonra biliyorsun Zana'nın düğünü için dönecez"

Yalıya varınca indik ben sadece yalnız kalmak istiyordum midemin bulanmasıyla koşarak bahçede bir yere istifra etmeye başladım aklıma geldikçe kusasım geliyordu ellerimin ve dizlerimin titremesiyle yere çöktüm annem peşimden gelmiş olmalı ki saçlarımı yüzümden çekmişti

" Mahi'm iyi değilsin hastaneye gidelim" başımı olumsuz anlamda salladım gözlerimden yaşlar dökülüyordu tutamıyordum kendimi patlamak üzereydim içime atmak istemiyordum ama her şey daha çok karışırdı

" İyiyim anne yediğim yemekler dokunmuştur"

" Mahi beni geçiştirme artık yalan söyleme bana" annem ilk defa bana sert çıkışmıştı

" Abla bırak kızı nefes alsın sıkboğaz etme kötü olursa hastaneye gideriz" dayıma şu an o kadar minnetardım ki bu bile beni ağlatabilirdi

" Ne ettunuz benum torunuma" dedem galiba kapılarda bekliyordu beni anneannemle diğer aile fertleri bir kaç saat daha rol yapabilir miydim? saat 12 gece yarısı olmak üzereydi ama herkes ayaktaydı.

İçeri girince giriş kattaki lavaboda yüzümü ve ağzımı çalkaladım aynadaki yansımama bakınca gözlerimden yaşlar sicim sicim akmaya başladı.

Her midemin kalkmasında onun sözlerini işitiyordum sanki bana güveni hiç mi yoktu ben onun güvenini kıracak ne yapmıştım sürekli beni suçlayıp durdu en sonunda kapının önüne attı..

" Mihri iyi misin?" Peri merak edip gelmişti yüzünü yıkayıp Karan'ın sözlerini hiçe saydı kapıyı açıp çıktı

" Mihri inanamıyorum bu ne hal iyi görünmüyorsun hastane..." Zühre sözünü kesti kararlıkla

" Hayır iyiyim merak etme annemi bilmiyor musun boşuna evham yapıyor"

" Öyle diyorsan öyle olsun ama inanmıyorum sana yine de hoşgeldin" Sarıldı sıkıca zaten en çok anlaştığı kişiydi Peri

" Hoşbuldum hepinizi çok özlemişim"

" Yalancı hiç gelmiyorsun bir de özledim diyor"

" Odana gidelim mi?"

" Mihri halam"

" Üzerime rahat bir şeyler geçirmek istiyorum şimdi çantamı açamam"

" Tamam hadi çıkalım, anne biz odama gidiyoruz"

Yengem mukfakta olmalıydı ki merdivenlerden çıkıp Peri ve bana baktı