The Gaps Between Us - La Croix Series 1

Chapter 9

They are laughing with each other. Kanya kanyang bulungan at sabay hahagikhik. Nakaramdam ako ng inggit. Pano ba mabuhay ng kagaya nila? walang iniisip, walang problema. Parang ayaw ko ng kainin ang ice cream, bigla kasing pumait ang panlasa ko. My eyes got misty. Iniwas ko ang tingin sa kanila. 

"Kung gusto mo umiyak, iyak ka lang. Hindi ako magtatanong. Mas magandang nilalabas mo iyan sa pag-iyak." kusang tumulo ang luha ko. Brix gentle and worried voice made ma emotional. Inilapag ko muna ang ice cream ko habang tahimik na umiiyak. Kinuha nya ang nilapag kong ice cream. Gusto ko ng magpahinga. Yung pagtulog na hindi na ako magigising, Parang wala na din kasing saysay ang pagpapatuloy ko.

"Ahh." inumang nya ang kutsara sa akin "Iyak ka lang habang sinusubuan kita" sa sinabi nya mas lalo akong naiyak. ngayon lang kasi ulit ako naiyak na may dumamay sa akin. Lagi kasing ako lang, kasama ang mga unan at kumot. 

"Ahhh" dinikit nya ulit ang kutsara sa bibig ko. The tears just keep on flowing nonstop. I can't also breathe properly due to a clogged nose. 

Ang hikbing tahimik ay naging hagulhul. Napansin kong napatingin na sa amin ang sales lady at dalawang customer na estudyante.

Biglang nag-flash back lahat. The harsh words I received from being a daughter of a mistress. Parang sirang plakang pabalik balik. Simula ng unang punta ng Nanay ni Duke sa bahay ng bata pa ako. Sa banta nya sa akin, sa pagduro-duro nya kay Nanay, ang pananakit nila Tita sakin, sa insultong natatanggap ko hindi lang sa kanya pati na sa lahat ng taong nakakaalam na naging kabit si Nanay. 

Ganoon ba talaga? Kahit hindi ako ang may kasalanan, kahit hindi ako ang may gawa. Bakit parang kasalanan ko? Bakit pati ako nadadamay sa galit?

My hands were shaking from the overflowing emotions. Gamit ang nanginging na kamay tinakpan ko ang aking mukha.

 Bigla namang nataranta si Brix. Wala syang sinabi at pinagpasalamat ko iyon. He gently massage my hair.  Naramdaman kong humigpit lalo ang yakap nya sa akin. I closed my eyes. Brix warmth melt my aching heart a bit. Sya lang ang nakayakap habang ang kamay ko nasa magkabilang gilid lang. He also sway his body slowly that made me sleepy. Parang hinehele nya ako. Patuloy nya lang ginawa iyon. Hindi ko na alam ang sunod na nangyari, namalayan ko na lang na tinangay na ang diwa ko ng antok. 

"You're a coward asshole." 

Parang nasa isa akong mahabang panaginip. I open my eyes slowly. I heard a voice. Puting kisame na may isang maliit na chandelier ang nakita ko. 

Nasaan ako?

"Bastard. Asha is crying right now because of you." bigla akong napabangon sa narinig na boses. Hala nasaan ako! Nagpapanic na umalis ako sa kama. Sout ko pa din naman ang damit ko kanina. I looked around. White walls. May cabinet sa harap ko at isang bed side table. Pero wala ng ibang laman ang kwarto.

"Pag lumabas kami ni Asha dito lima na anak namin. Tang-ina mo!" nanlaki ang mata ko sa narinig ko kay Brix. I walked slowly to get out. 

Brix is sitting on a one-sitter sofa while uttering profanities. Napangiwi ako. Hilig pala nya talagang mag mura.

Nanlaki ang mata ko ng makita ang oras. It's 10pm! Dali dali akong lumapit kay Brix. Tinanggal nya ang cellphone nya sa tenga nya. He massaged his hair angrily while still murmuring words na hula ko puro mura iyon. He looked up and when he saw me coming near him. His face softened.

"Gising na pala ang sleeping.... Di pwedeng beauty dahil wala ka non." my eyebrow arched. Minsan talaga si Brix masarap tirisin. Next time ko na lang sya aawayin need ko ng umuwi.