Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Halimi kendime sorsam, buralarda durma fırtına çıkacak der. Ama bir umudum var, o solana kadar direnmek gerekir ya hani. Herkes öyle yapmaz mı? Bazen gerçek olmayacak şeylerin bile peşinden gideriz, bile isteye üzeriz kendimizi. İçimizde bir muğlak kalmasın diye usanmadan çabalarız. Olmayacak şeyler kendini baştan belli eder. Ama biz ısrarla duymak istemeyiz, örteriz üzerini, gelecekten gelen işaretleri yok sayarız. Bazen öyle alışırız ki görmemeye, neyin üzerini örttüğümüzü bilmeyiz...
Yeni bir ev, yeni bir hayat kuruyoruz. Bir amacım yok, bir çıkarım yok. Sadece kalbime her gün bir ilmek daha işleyen adamın gözlerine güveniyorum. Belki de yanlış yapıyorum, neyi yanlış yaptığımın farkına varmıyorum bile.
"İyi geceler Leyla" diyerek salondaki koltuktan birine uzandı Aren.
"Koltukta ben yatacağım. Sen odaya gidiyorsun Aren"
Sözlerimi duymazdan geliyordu. Sırt üstü yatmış ve başının altına kollarını yerleştirmişti. Kapalı gözleriyle çoktan uyudum ben demek istiyordu.
"Aren sana diyorum"
Sessizlik devam etti. Derin bir nefes aldım. Gerilen kaslarıyla karşımda heybetli bir şekilde uzandığı için gözlerimi üzerinde istemsiz gezdirdim.
"Tamam, ama yarın sen yatakta yatacaksın, kabul dersen başından gideceğim"
Yandan bir gülüşle "Kabul" dedi.
Yavaş adımlarla banyoya geçtim. Aynanın karşısında kendimle göz göze gelince yalnız hissettim. Ellerimle uzun saçlarımı düzelttim. Yirmi bir yaşında bir kız gibi değil de, çaresiz kalmış ilkokul çağında bir çocuk gibiydim. İçim üşüyordu. Bana destek olan, sırtımı sıvazlayan, sen yaparsın diyen bir kimsem yoktu. Aren sadece bir yabancıydı. Tanıdık bir yabancı. Onunla biraz olsun yalnız değildim ama yine de bir şeyler eksikti.
Yatak odasına geçtiğimde kapıyı kapattım. Benim bu odada kalmam daha doğru olmuştu. Ortalık bir yerde yatmıyordum ve açıkta bir yerim kalmış mı diye düşünmeme gerek yoktu. Aren'de büyük ihtimalle burada yatmamı bu yüzden istemişti. Telefonumun hiç hoş olmayan melodisi kulaklarıma dolduğunda en hızlı şekilde, arayan kişiye bakmadan açarak kulağıma götürdüm.
"Leyla nerelerdesin?" diyen Nazlı'yı duyduğumda, fazla mı doyumsuz bir insanım. Yanımda olan insanları neden görmüyorum diye iç geçirdim. Beni düşünenler vardı.
"Nazlı'm, bana sakın kızma. Seni aramak, haber vermek aklıma gelmediği için çok üzgünüm. Gerçekten yaşadıklarım beni çok yoruyor"
"Leyla, neler söylüyorsun? Ben sana kızmam. Neler oldu da sen yine dertlendin?"
"Çok şey oldu, kısacık zamanda çok şey oldu. Taşındım"
"Nasıl yani? Evinden çıktın mı? Yeni evin nerede?"
