Szepty z głębi duszy | Tomik poezji

Płomień

Płomień świecy skrzy się w sercu
Daje ciepło wnętrzu
Ogrzewa zatrwardziałe członki
I roztapia zlodowaciałe myśli
Jego blask wskazuje drogę
Światło przekazuje nadzieję
Ogień pozwala żyć
Tylko tyle trzeba, by jeszcze tu być
By trwać
By oddychać
Na tym polega kruchość istnienia
Czasu jest tylko tyle, jak długi jest knot
Choć nic to nie zmienia,
Gdy ktoś zgasi płomień
Jedno dmuchnięcie i już nas nie ma
Wiatr bolesnych słów osłabia żar
Przepadł
Został tylko chłód
Teraz już zawsze będzie zimno