Never Cry Murder

Epilogue (Part 1 of 2)

***

SISA

Holding this little angel in my hand gives me the closure that I've always wanted. Sure, remembering Julia and what we've been through still brings tears in my eyes but I'm not that devastated anymore knowing I can still do something for Julia... I failed to save Julia but I can still do something for her little girl.

Looking back now, mabuti nalang talaga at hindi ko tuluyang napatay sina Tatang at Kerry. Tama sina Dustin at Ponzi after all, kasi kung nakapatay nga ako, siguro hindi ko kakayaning manatili sa tabi ng anghel nato.

"Sisa yung pinag-usapan natin..." Paalala ni Ponzi na nakayakap parin sa sakin mula sa likuran ko.

"What?! Hindi naman ako umiiyak ah!" Giit ko at mas lalong idinilat ang mga mata ko para makita niyang hindi talaga ako umiiyak.

"Patingin nga?" Nakangisi niyang sambit saka bumitaw sakin. Inilapit niya ang mukha sa mukha ko pero bago pa man niya magawa ang kung ano mang kalokohang naiisip niya, tumayo na ako habang karga parin ang baby. Tss, I can sense yer kalandian my boyyy.

"Tara na, kanina pa ako tinatawagan ng parents ni Julia. Atat na atat na silang makita ang apo nila." Pag-iiba ko na lamang ng usapan sabay ngisi dahilan para agad siyang mapangiwi.

"Sisa naman eh! Ang daya! Sige na, isang kiss nalang!" Inis niyang sambit saka ngumuso, "Sige Sisa, alam ko namang di mo ako matitiis eh." Aniya saka bumungisngis pa.

Si Agapito Zosimo Tanya. Ponzi for short para maitago ang pagiging vintage ng pangalan niya. Hmm, words can't describe how much this idiotic boy means to me but let's just put it this way—Ponzi is one of the reasons why I'm still happy despite of all the bullshit fate threw at me.

There's always a silver lining in everything—Ponzi is one of them. I mean, kung hindi nawala si Julia, hindi ako mapapadpad sa Crimson Lake, Kung hindi ako napadpad sa Crimson Lake edi hindi ko nakilala ang ulol nato, at kung hindi ko nakilala ang ulol nato, ewan ko nalang kung anong nangyari sa buhay ko.

"Okay? Ba't ka nakangiti ng ganyan sakin? Lalo ka na namang nai-inlove sakin no?" Nakangising sambit ni Ponzi at muli na namang  humakbang papalapit sakin, pero siyempre di siya masyadong lumapit kasi baka mamaya maipit ang baby na karga ko.

I can't come up with a reason why I'm so madly in love with this idiot right in front of me. But I can come up with reasons why this boy should lose interest in me, I mean come on! He saw me torture those pathetic fools, hindi ba siya na-turn off? Ponzi has a good heart, he was molded to be a nice guy by everyone around him and grew up to be the nice guy that he should be, yun nga lang medyo naging pirata at manyakis ng konti.

"Hindi ka ba takot sakin?" Seryoso kong tanong pero bigla siyang tumawa. Okay bitch, are yee insulting me?

"Ako matatakot sayo?" Sarkastiko niyang sambit habang tawa parin ng tawa, "Ba't naman ako matatakot sa isang babaeng umiyak noong unang beses niyang kumarga ng isang sanggol dahil sa takot na baka malaglag niya ito?" Sarcastic niyang sambit habang inaasar na naman ako dahil sa naging reaction ko noong first time kong makita ang anak ni Julia.

"Bruh! I was scared okay?! I'm an only child, malay ko ba paano mag-alaga ng bata?" Giit ko at napabuntong-hininga na lamang. Okay, I can't go batshit crazy right now, baka matakot si Baby.