the poetry of distress

doğum günün kutlu olsun

yeniden karşılaştık,
şöyle biraz sohbet edelim.
ne sormak istersin bana, neyi bilmek istersin ?
veya sessizce oturarak gözlerime mi bakmayı tercih edersin ?
bu senin gecen.
sen ne istersen o.
endişelenme, pastanı senin için ben üflerim,
sadece dileğini dilemen yeter.
ne de olsa sadece ikimiz varız, sana güzel bir dilim ayırabilirim.
pastanın en ucundan bıçağımı batırarak aşağıya doğru sakince iniyorum,
nefeslerim sıklaşıyor.
sanki gözbebeklerimin önüme bakarken büyüdüğünü hissedebiliyorum.
binlerce hamam böceği derimin altında geziyormuşçasına kıpır kıpır,
soğuk bir rüzgar yemişçesine ürperiyorum.

neden ağladığını anlayamıyorum.
pastalar kanayamaz.