motorlu serseri

ilk ve yanlış

Oy verirseniz sevinirimm. İyi okumalar.

*-*

Yine mi bu? Ciddi olamazsın. Evren benimle oynamak mı istiyor?

"Senin ne işin var burda?" ukala.

"Gördüğün gibi kardeşine bakıyorum." Yaklaştı. "Sana mı kaldı?"

Başında durucak bi abisi olma-" sözümü sertce kesti. Sinirlenmişti "abiliğimi sakın sorgulama Açelya! Sakın." Konuşurken işaret parmağını bana sallıyordu. "Sen ilk önce o parmağını indir." Ayağa kalkıp ona iki adım attım. "Dikkat et bir yerine-" aklıma kız geldi ve sustum. Zaten anlamıştı herkes ne diyeceğimi.

Kapıyı göstererek "çık dışarı." emir verdi. Bana mı? Hata. "Bana emir veremezsin."

Bir anda yaklaşıp elini kaldırdı. Vurucağını sanarkrn dimdik duruyordum fakat elini yanağıms koyup hafifce sevdi "tamam Açelya. Çıkarmısın" tam gözlerime bakıyordu. Ben ise ona anlamsızca bakıyordum. Ne yapıyordu bu?

Geri çekilmedim, onu iktirdim. Aramızds oluşan mesafe elinin uzaklaşmasına sebep oldu. "Ee sende güzellikten anlamıyorsun ki"

Ona umursamaz bir bakış atıp kapıya yürüdüm. Bütün gözler bendeyken Ömer'in kardeşine döndüm ve baktım.

Bana nolur gitme dermiş gibi bakıyordu. O an o küçük kız geldi aklıma. Onun bakışı. Abim denen pisliğin onu alıp gidişi. Daldığımı Ömer'in yüzüme doğru yaptığı alkışla anladım ve kendime geldim.

Kafamla kapıyı işaret ederek "Ömer bi gelsene." dedim. "Off bulduk başımıza belayı". Oflsyarsk pufyalarak onu hastanenin soğuk koridoruna çıkartmıştım.

"Kardeşin, senden korkuyor. Onu korkutma ve kızma."

"Kardeşime nasıl davranıcağımı sen mi ögretice-" sertce sözünü kesip ona bir adım attım. "Evet ben öğreticem çünkü onu anlıyorum ama senin gibileri anlamıyorum gördüğüm kadarıyla bencil, aptalın tekisin. Kardeşini düşünmek zorundasın."

Sabır çekti. Sonra bağırarak konuşmaya başladı. "Ne yaşadığımı ve ne yaşadığımızı sen bilemezsin Açelye. Hepsini onu korumak için yapıyorum. Bilip bilmeden konuşmayı kes."

"İlk olarak bana bağırma." Biraz durakladım ve konuşmaya devam ettim. "Kardeşini nasıl koruyacağını bilmiyorsun."

Gözleri dolmuştu. Ne? Çok garip. "Öğret o zaman."
Durdu, yaklaştı ve gözlerimin içine baktı. "Herşeyi biliyorsun ya. Öğret"

"Bu yaşına kadar kimse öğretememiş ben mi öğreticem?" dediğimde bakakaldı. Başını sallayıp "haklısın." dedi ve kardeşinin odasına geri girdi.

Az önce ne yaşanmıştı öyle!?

Orda daha fazla beklemeden hastaneden çıktım ve arabaya bindim. Arabaya biner binmez telefonum çaldı. Arayan Ahmet idi. Aramayı açıp kulağıma götürdüm. "Ahmet soru sorma," direkt böyle cevap verdim çünkü ahmet çok endişeli birisiydi ve çok soru sorardı. "Gayet iyiyim yolda bir kız kaza yapmıştı onu hastaneye getirdim bugünlük benden bu kadar eve gidip dinlicem siz eğlenmeye devam edin."

"Ama Açe-" sözünü kestim. "Ahmet görüşürüz." diyip telefonu yüzüne kapattım ve direkt olarak eve sürdüm.

Eve gelir gelmez duş almıştım. Şimdi ise barbie'li pijamalarımla yatağıma gidiyordum.

Tam yatağıma yatmıştım ve kapı çaldı. Annem ve babam evden gitmişlerdi. Arayıp çok önemli işleri oldugu için şehir dışına gittiklerini ve anahtarı kapının üstünde unuttuklarını söylemişlerdi. Bu yüzden hızlıca eve gelmiştim. Hatta eve girerken korkmuştum biraz. Biraz.

Ayağa kalkıp kapı deliğinden baktım. Ahmet mi? Üstü başı dağınık, mahvolmuş haldeydi. Kapıyı hemen açtım.

"Bu halin ne senin?" soruyu sorduğumda bana doğru yaklaşıp bir anda sarıldı.

Kahretsin. Alkol kokuyordu heryeri. "Ahmet uzaklaşırmısın?". Boynumdan ayrılıp uzun uzun bana baktı. "Çok kötüyüm Açelye." Gerçekten onu bu kadar ne üzdü çok merak ediyordum. Ve kahretsinki vicdanım tutmuştu. Ona yardım etmeden bırakamazdım bu halde. Onu kolundan içeriye çekip "Gel, birisi görücek." dedim ve kapıyı kapattım. Onu oturma odasına götürüp koltuğa oturttum ve dizinin yanına oturup anlatmasını bekledim.

"Açelya," duraksadı.

"Efendim?". Yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Artık alkol kokusunu daha sık alıyordum ve çok rahatsız ediciydi. Yüzünü biraz daha yüzüme yaklaştırdı. "Açelya,"

Ona şaşkın şaşkın bakıyordum. Gerçekten kendinde değildi. Derken bir anda dudağını dudağıma bastırdı HASTA MI BU?. Onu hemen iktirdm ve tokat attım.

Sonrası mağlum onu zorla evden kovmak için kapıya götürdüm fakat zorluk çıkartıyordu.

"Ahmet git evimden istemiyorum seni!"

"Açelya beni bi dinle özür dilerim bidaha yapmam." Hasta.

Ona gözlerimi devirip kapıya doğru iktirmeye devam ettim. "Ahmet git işte git rahatsız oluyorum!"

Kollarımdan tutup duvara yasladı. Onu yaptığı yetmezmiş gibi bedenini bedenime yaklaştırdı. Erkekliğine tekme atıp inlemesine ve eğilmesine sebep oldum. Bunu fırsat bilip kafa attım ve geri çekildi. Kapıyı açıp onu dışarı attım.

Kafam acımıştı. Bundan sonra bidaha onunla konuşmayacaktım. Asla. İlk öpücüğümü almıştı, yanlış kişi. İlk ve yanlış kişi.

*-*

Selaaam nasılsınızzzzz????
Umarım iyisinizdir. Bu aralar fazla müsait olamadığım için geç attım biraz, kusura bakmayınnnnnn.

Ve size süprizim varrrrrr. Bir daha ki bölümdeeee.

İnstagram: motorcuyazar_
Takip ederseniz sevinirim. Hatta isterseniz yazın sohbet edelim ya da fikirlerinizi de belirtebilirsiniz.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınnn seviliyosunuzzzz kendinizeeee iiiiyyyiiii bakkkkııııııınnnnn.