BEN KARSU VURAL

Bölüm 10: Kara Gece

🌸Merhaba küçük kitabımın büyük okurları. Bu bölüm diğerlerinden daha kısa oldu ama telafisi gelecek.
🌸Ayrıca bu aralar bölüm atamıyorum bir sıkıntı var. Yeni bölümler için yeni tarihler vereceğim.
🌸Bu arada bir önceki verilen sözleri unutmayın lazım olacak:)

Bazen hayatınızın dönüm noktaları olur. İyi bir şey mi, kötü bir şey mi diye karar veremezsiniz. İşte ben o dönüm noktasındayım ve benim dönüm noktam nereden bakılırsa bakılsın kötü. Ne yaparsam yapayım kötü. Düzeltmeye çalışsam, düzeltemem, uğraşmaya çalışsam uğraşamam. Ama bazen düzeltmek istersin olmayacağını bilsen de, bazen uğraşmak istersin uğraşılmayacak bir şey olsa bile…

                                          ⏱️

Gece 02.55'te uyanmıştım. Kabus gördüğüm için sonra ki saatlerde uyuyamadım. Ben uyandıktan sonra babam da uyanmıştı. Hepimiz aynı çatı altındaydık bu çok güzel bir şeydi. Ezel başını Emirhan'ın omzuna koyup uyumuştu, Babam hemen yanımda ki tekli koltuktaydı, Abim, Hazar komutan ve Efe de yan tarafta olan koltukta, Berkay ise Yasin'i alıp koridorda uyumuştu. Sağ kolumun üzerinde uyuyordum, kolum çok uyuşmuştu. Bugün her halde sırt üstü uyuyabilirdim. Hastanede olmak berbat bir durum, zaten hastanenin yanından geçince bile kendimi kötü hissediyordum. Erken çıkmak umuduyla…

                                         ∞

Az önce babam bana zorla çorba içirtip, gitmişti. Diğerleri Hazar komutanla birlikte daha erken gitmişti. Şimdi ise abim baş ucumda kitabımı okuyordu, zorla onu eve gönderip kitabımı aldırtmıştım. Okuyordu da hiçbir şey anlamıyordum. Kendim okumadığım kitabı nasıl anlaya bilirdim? "off" dedim bıkkın bir sesle

"Ne oldu Karsu okumamı beğenemedin mi?"

"Beğenemedim."

"Pardon da ne varmış okumamda?"

"Hiçbir şey anlayamıyorum. Kendim okumam lazım."

"Anlamaman senin geri zekalılığın ben ne yapabilirim?" dedi gülerek.

"Tamam okuma kitap falan, istemiyorum." dedim, sonra aklıma bir şey geldi bu soruyu sormam lazımdı.

"Abi?" dedim. Kitap okuyordu Allah'ın cahili. Hiçbir gün bile kitap okumayan şahısa kitap okuma perileri gelmişti.

"Hı?" dedi.

"Senin sevgilin ya da sevdiğin var mı?"

"Var ne yapacaksın?" dedi beni şaşırtarak. Abim normalde çok gizemli biridir, hiçbir şey söylemezdi. Özelliklede bana.

"Hımm, peki nasıl biri?" beni terslemese iyidir.

"T.C.' sini vereyim mi?"

"Olur ama sen önce nasıl biri olduğunu söyle."

"Çok konuşuyorsun."

"Biliyorum."

"Bilmene sevindim."

"Bilme becerin olduğuna sevindim."

"En nefret ettiğim kedisin."

"Ne tesadüf, sende benim en nefret ettiğim abimsin."

"Benden başka abin mi var?"

"Yok mu?

"Var mı?"

"Bilmem belki de vardır."

"Yoktur, yoktur. Benden başka bir mucize bu hayata gelemez. Gelmez."

"Bence senden olsa olsa, kibirli, ukala, bencil, pislik, zihinsel engelli, aptal, geri zekalı, salak, kaba ve kırıcı olur. Böyle biri de dünyaya bir daha gelmez." dedim.