orphans' home /Hyunjeonglix

"Uyuyor..Uyanıyor..Geri uyuyor..Geri uyanıyorum.."

-Hyunjinin ağzından-

Dae-Heo isimli bebeği hayatımıza alalı bir ay olmuştu.Hala yanı şekilde umursamıyordum.Bu bir ay içinde sadece chan öğrenmişti ve iyikide kimseye anlatmamıştı..

"HYUNJİN UYANN!!GÜN AYDIII!!!"

"Çocuklar bırakın beni..Bugün hafta sonu.."

Felix kafama yastıkla vuruyor.Uyumak istiyorum..Uyumak istiyorum..

"BUGÜN SEUNGMİNİN EVİNE GİDECEĞİZZZ!!KALK ULANN!!"

"Felix rahat bırak beni,uyumak istiyorum!"

Felixle atışırken birdenbire aşağı kattan gelen jeonginin çığlık sesini duyduk.
Felix ile ben duyduğumuz gibi ilk üç saniye duraksadık.Felix merdivenlere doğru hızlıca yürümeye başladığında bende hızlıca yataktan kalkıp peşinden gittim.

Ve...
Jeongin..

"DAE-HEO YÜRÜYEBİLİYOR!-"

Felix hemen sözünü kesti

"ÖDÜMÜZÜ KOPARDIN JEONGİN!"

Nefes nefese kalmıştım.
Koltuğa oturdum ve başımı yasladım.

"Jeongin dae-heo aynı bana çekmiş ya!"

Kendi kendime söylendim

"Sanki siz doğurup yaptınız ya.."

Jeongin buraya döndü

"Bir şey mi dedin hyunjin?"

"Ee yok hayır hayır,siz işinize bakın.."

İkiside her zamanki gibi dae-heo ile uğraştı..
Kahvaltı yaptık ve hazırlanıp seungminin evine yol aldık.
Arabayı bu sefer ben sürüyordum ve bu durumdan jeongin ve felix mutlu gözüküyordu

"Nasıl açıklayacaksınız bu bebeği?"

İkiside buna cevap vermedi.Seungmin'in evinin önüne geldik ve kapıyı çaldık.
Jisung kapıyı açtı ve bize bakarak gülümsedi,bebek arabasını görmemişti

"Hep en son geliyorsunuz!"

Jisung bebek arabasını görünce birdenbire durdu.Şoka girmiş gibi bakıyordu

İçeriden minhonun sesini duyduk

"Hadi içeri gelsenize!"

Chan gelip bize baktı ve gülümsedi ve şoka girmiş jisungu kenara çekip önümüzü açtı.
İçeri girdiğimizde hepsi aynı anda baktığında chan gülme krizine girmek üzereydi.

Oturduğumuz gibi her şeyi anlattık
Herhangi birimiz ilişkiye girip doğurmadığı için hepsi rahattı.