The Rain In Victoria (Helios Series 2)

Chapter 5

Yesenia's POV

Biglang tumahimik ang paligid nang maupo siya sa harapan ko at tumitig sa'kin. I thought he was playing a staring contest so I played with him, not until he scoffed.

"Palaban din..." Kumunot ang noo ko dahil hindi ko narinig ang sinabi niya.

"Miss Caddel..." Tawag nito sa akin dahilan para magising ako mula sa pagiisip.

"Y-yes, sir? Pa-papagalitan mo na ba ako? Wait, let me prepare my ears for it." Pagpa-panic ko pero natigil lang ako noong masama niya akong tinignan.

"What..?" Taka kong tanong.

"You look like a stupid worm." Walang preno nitong ani na ikinalaglag ng panga ko.

"C-come again, sir?" I was dumbfounded of what he said that I wasn't sure if he was really the one who said that.

"I don't repeat myself. Sorry ka." Sabi nito at ngumisi na siyang nagpataas ng blood pressure ko.

"Edi 'wag, hindi naman ako namimilit! 'Saka, bakit ka ba nandito ha, Ashton?" I immediately covered my mouth when I said his name, again. Shit, mamamatay ka na talaga Yesenia! Dahil diyan sa katangahan mo!

But he didn't react like I thought he would.

"Don't do that, you look stupid." Mabilis ko namang naibaba ang aking kamay at umayos ng pagkakaupo.

And then, it became silent again.

Napalunok ako at inabot ang cappuccino ko para uminom ng umepal na naman siya.

"Why are you trembling? I'm not going to eat you." At dahil pumasok sa isipan ko ang sinabi ni Hazel, I misunderstood the words 'eat you' that made me spluttered. She's really affecting my whole system. Damn that korean girl!

"Please shut up, sobra-sobrang kahihiyan na ang nagawa ko. Shut up ka na lang, sir." Mahina kong ani sa kanya at kinain ang cake.

But then, I stopped and looked at him. It's rude to just eat by myself while he's staring at me, right? Baka gutom siya.

"Uh, sir?" Napataas ang kilay niya sa akin.

"Have you had your breakfast, sir? Or do you want to eat mine?" Pang-aalok ko sa kanya pero nagtaka ako nung nanlaki ang mga mata niya.

And so, I rethink what I said to him.

'Or do you want to eat mine?'

Fuck! That's why! Damn it!

"S-sir, don't misunderstand me! Shit, ang ibig kong sabihin ay kung gusto mo bang kainin itong cake ko!" Namumulang ani at mabilis naman siyang napaiwas ng tingin sa akin pero hindi nakatakas sa mga mata ko ang pamumula ng pisngi niya.

I heard his whispers but it was not visible to my ears.

Na naman, Yesenia! Ano ba'ng nangyayari sa'yo?!

"I...haven't." Mahina nitong sabi kaya kinailangan ko pang talasan ang pandinig ko dahil baka kapag nag-tanong ako ay babatuhin na naman ako nito ng 'I don't repeat myself' niya.

"Hmm, okay. Gusto mong tikman itong caramel coffee banana cake ko? I will order one for you." Mas malinaw na sabi ko at iniwas ang tingin sa kanya.

Ilang kahihiyan pa ba ang magagawa ko ngayong araw?

Tinaas nito ang kilay sa akin at tinignan ang cake ko. Tumingin din naman ako doon at kinuha ang tinidor na may cake na dapat sana ay kakainin ko pero inalok ko iyon sa kanya.

Nanlaki naman ang mga mata nito at mabilis na inilayo sa akin ang kanyang mukha dahilan para mapasama ang tingin ko sa kanya.

"Wala itong rabies, sir. Ni hindi ko pa nga ito nakakain, eh. Sa'yo na lang." Hindi siya kumibo kaya napanguso ako.