Apart from being FuBu: Changes

They're Enemies

"Yeah, he's my boss. Wait" sabi ko sabay kuha ng phone ko. Sinagot ko yung tawag ni Jiro.

Hinawakan naman ni Miguel yung kamay ko at pinigilan ako.

"Answer it here" sabi niya. Sinagot ko naman.

(Long time no see, Miguel) nagulat ako.

"Is there any reason why you hired my girlfriend?" tanong ni Miguel.

(Stop with your drama, Miguel. Maxive already told me na nabuntis mo lang siya, that's why may Austin sa bahay mo) sabi ni Jiro. Tinignan ako ni Miguel.

"Sa sobrang galing ko, may Austin na ko. Ikaw Jiro? Hindi ka pa din nagbabago. Nakikipag compete ka pa din sa akin, this time ba sa pamilya ko?" tanong ni Miguel.

(Wala akong planong agawin ang pamilya mo, Miguel. Not now.) sabi ni Jiro.

" You just gave me a reason to be more possessive with Maxive" sabi ni Miguel. "Fine, I'll allow her to work in your company, because I know hindi ka papatulan ni Max, hindi mo ka level ang isang Miguel Evangelista" sabi ni Miguel.

(What a flex, Miguel) sabi ni Jiro. (Maxive, I know that you're listening. 8 a.m. tomorrow, may meeting tayo with Mr. Evangelista) sabi pa ni Jiro.

"See you tomorrow" sabi ni Miguel sabay end ng call.

"You know him?" tanong ko kay Miguel

"Rivals will always be rivals" sabi niya, "But I will not accept it if he becomes my rival in you too." bigla niyang hinatak yung bewang ko. Chineck ko naman agad si Austin. Bat naman natutulog na agad yun? Kakabigay ko lang gatas ah? Biglang hinarap ni Miguel yung mukha ko sa kaniya.

" Stop it. " sabi ko nung hahalikan na sana niya ko.

"Bakit? Nalilito ka pa din ba kung ano tayo?" tanong niya sa akin. Umiling ako, alam ko kung ano kami. Magulang ni Austin, tapos.

"Nagsasama lang tayo para kay Austin di ba? At dahil alam mong hindi ko na kayang makipagkasundo pa sa Kuya ko" sabi ko. Bigla niya kong hinalikan. Maya maya lang ay wala na kaming damit pareho, nakakaloka talaga tong Miguel na to, everytime na gagawin niya to, nadadala talaga ako. Dumiretso kami ng cr para hindi magising si Austin.

After namin paingayin yung banyo, nagbihis na ko. At tumabi kay Austin. Hindi ko kinakaya tong ganitong sitwasyon. Kailangan ko ng maghanap ng lilipatan, hindi pwedeng everytime na aayain ako ni Miguel, bumibigay agad ako.

This unusual hobby of mine, is somehow not right.

"I'm sorry for forcing you" sabi ni Miguel nung humiga na siya sa tabi ko. Biglang may kumatok sa pintuan namin.

Pinagbuksan ni Miguel yun.

"Hindi ka pa umuuwi?" tanong niya. Tinignan ko at nakita ko si Patrice.

"Gabi na kasi, baka pwede mo kong ihatid sa bahay" sabi ni Patrice. Humalik pa sa pisngi ko si Miguel bago kunin yung susi ng kotse niya sa mesa na nasa gilid ng hinihigaan ni Austin.

"Babalik agad ako." sabi niya. Nung makalabas siya, dun na ko naiyak. Do you think maniniwala pa ko kay Miguel? After all the things that happened between us?