İlk defa kitap yazıyorum eğer hatam olursa falan üzgünüm. Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınn♡.
Michelle
Annem babam ve kardeşimle birlikte boş, güvenli bir yer arıyorduk. Yaklaşık 2 saat sonra bir ev bulduk. İçerisi konserve yemeklerle doluydu. Bizlere en az bir ay yeterdi.
İlk bir kaç hafta güzel geçti fakat evdeki yemekler azalmıştı. Babamla kardeşim iki günde bir yemek aramaya gidiyorlardı. Yine gittiler.
Onlar gittikten 10-15 dakika sonra annem yanıma geldi. Hem gülümsüyor hem ağlıyordu. Bana sarıldı ve saçımı okşayarak ninni söylemeye başladı. Ne olduğunu anlayamıyordum, neden durduk yere böyle davranıyordu ki? Bende anneme sarılıyordum. Aniden durdu ve bana baktı "Güzel kızım, seni çok seviyorum lütfen beni affet." dedi ağlamaklı bir sesle.
Nedenini sormak için ağzımı açtığımda işaret parmağıyla ağzımı kapattı. "Sen çok cesur bir kızsın ve hayatta kalanlardan biri olucaksın ama ben cesur biri değilim güzel kızım." dedikten sonra odadan çıktı hemen ardından kapıyı kilitledi.
Donakaldım. Ne yapacağımı bilmiyordum ve ne olduğunuda anlayamamıştım. Çok geçmeden silah sesi geldi. Annemin kendini vurduğunu düşünmek istemiyordum. Annem dışarıdaki öcüleri öldürüyor olmalıydı.
...
Yaklasık 1 haftadır bu odadayım ve fazlasıyla açım. Babam hala beni almaya gelmedi. En azından odada çizgi romanlar vardı, vakitimi onları okuyarak geçiriyordum.
Tam kitabın en heyecanlı yerindeyken birisi kapımı açmaya çalıştı. Onlar insandı! Yürüyen öcülerden değillerdi benim gibi insanlardı. Sonunda kapıyı açtılar.
Kapıyı açan adam:Merhaba ufaklık adın ne?
Michelle: Michelle. Michelle Blake.
Kapıyı açan adam: Benim adım Morgan ve bu da oğlum Duane.
Duane benden 2 yaş büyük diye düşünüyorum. Bence güvenli insanlar yani bana zarar vermezler.
Morgan: Ee neden bu odadasın ufaklık?
Başından bu zamana kadar her şeyi teker teker anlatmaya başladım. Beni öyle bir dikkatle dinliyordu ki gören karşısında büyük birisi var sanardı. Oysaki daha 10 yaşımdaydım.
...
Duane ile sohbet ediyorduk. Gayet eğlenceli birisi. Aylaklarıda kolaylıkla öldürebiliyor. Bu arada benim öcü dediğim yaratıklara Duane ve Morgan aylak diyor.
Morgan, Duane ile beni dışarıya çıkardı. Ağaçlara aylakları bağlamaya başladı. Sanırım öldürücektik. Bağlama işi bitince napmamız gerektiğini gösterdi. Ve aylakları teker teker hallettik.
...
Morgan bizim kendimizi koruyabileceğimize inanıyordu fakat aylakların bize zarar vermesindende korkuyordu. Sonunda Morgan biraz sokakta gezmemize izin verdi.
Duane eğlenmesini biliyordu. Uzun uzun oyunlar oynadık. Sonradan aklıma bir şey geldi. Onlar yani Duane ve Morgan benim hakkımda her şeyi biliyorlardı ama ben onlar hakkında neredeyse hiçbir şey bilmiyordum.
Michelle: Hey Duane, aylaklardan önceki hayatın nasıldı?
Duane: Hmm Okul hayatım kötüydü. Ya derslerim falan iyiydi aslında ama zorbalığa uğruyordum.
Michelle: Ne?! Neden senin gibi birisine zorbalık yaparlar anlayamıyorum. Bence çok samimi ve tatlı birisin.
Duane: Teşekkürler Michelle. Aynıları senin içinde geçerli. İyi ki tanışmışız. Senin okulun nasıldı?
