GEÇMİŞİN RAYLARI

GR- 24

Okuyacaktım, nerden bilicek okuduğumu. Saygısızlık ama..

Vazgeçtim okumuyorum.
Banane canım kızın günlüklerinden.
Sahi o kadar günlük tutacak ne yazmıştı ki? 6-7 tane anahtarlı defter gördüğüme eminim.

Beni ilgilendirmez.

Fikrim değişmeden hızlı adımlarla aşağı indim ve kahvaltı yapmaya başladım

Defneden

Barış abi beyle aradan göz göze geliyorduk.
Farklı bakıyordu.

Aynı Ömer gibi.

Neler olduğuna dair bir fikrim yoktu ama bugün markete gitmek biraz abur cubur ve körili noodle alıp resim çizmek istiyordum. Çok birşeyler yemedim bu yüzden.

"Annem çatalı neden bıraktın biraz daha yesene güzel kızım"

"Doydum teşekkür ederim."

" Olur mu kuş kadar yedin nasıl doydum o kadar yemekle"

" Önceden de böyleydim. Hem resim çizeceğim bugün onun için atıştırmalık almaya gitmek istiyorum izniniz olursa?"

" Tabi kızım. İstersen abilerinde gelsin seninle" demişti demir bey baba. Sonra biraz daha baskın bir ses ile " değilmi çocuklarım benim sizde gitmek istersiniz ." Diye devam etti.

Çocuk mu kandırıyordu bu adam.

Bendeki çocuk öldü boşuna öyle bir niyet edinmesin.

"Gerek yok. Kaç yaşında insanlar bırakın kendi kararlarını versinler bu saatten sonra çıkıpta beni sevsinler diye kulağını çekip odaya kapatıp işkenceler edecek haliniz yok doğru kararı verebilicek yastalar bir hata yaparlarsa da olabilir hatasız insan yok. Bana yapıldı farz edelim affetmeyeni Allah affetmezmiş. Affederim." Derin bir nefes almış kimsenin konuşmasına izin vermeden aglamamaya çalışarak devam ettim.
"Zorla bana dokunan, Zorla bana sahip olmaya çalışanlar dışında herkesi ve neredeyse her hatayı affedebilirim." Dedim.

Basım yere eğikti. Gözlerim doluydu.

Bu sefer dik durmak istedim. Ben istemezdim böyle olmasını ben başa çıkamadım. Ben istermiydim onun beni ezmesini her istediği yapmasını?

Başımı kaldırdım. Tam bu sırada gözümden akan bir yaş çeneme doğru süzülmüş tü.  Başım dik herkese hızlıca bir göz attıktan sonra "afiyet olsun, ellerinize sağlık " diyerek ayağa kalktım ve kimseden cevap beklemeden evden çıkıp markete doğru yürümeye başladım.

Başında şapka ve gözlük ilan bir adam peşimden geliyordu.

Panik olmuştum. Babamın tuttuğu biri olabilir miydi? Adımlarımı hızlandırdım ve önüme çıkan ilk mağazaya girdim telefonumu yanıma aldığım için şanslıydım elime aldım kimi arayabilicegime bakmaya başladım.

Ellerim titriyordu.