Women with the mask

Κεφάλαιο 1

"Έλα σήκω, θα βοηθήσω..." του είπα και του έδωσα το χέρι μου ώστε να μπορέσει να σηκωθεί.

"Ωραία, τι χρώμα θα βάψουμε το νέο μας σαλόνι;"

Δεν του απάντησα, μονάχα τον έβαλα να καθίσει λίγο πιο έξω από την είσοδο του σαλονιού. Πήρα ένα πινέλο από κάτω και το βούτηξα στην λαδί μπογιά. Ύστερα πήγα και στάθηκα λίγο πιο μπροστά από τον πατέρα μου και άρχισαν να κουνάω το πινέλο έτσι ώστε να πιτσιλισει τους τοίχους. Έπειτα πήρα την ροζ μπόγια και έκανα το ίδιο. Ύστερα την μπλε και την κίτρινη και ακολούθησαν τα υπόλοιπα χρώματα. Ο πατέρας μου δεν μιλούσε, είχε απλά ανοίξει το στόμα του και με κοιτούσε έκπληκτος.
"Έτοιμο!" είπα και του έδωσα το πινέλο. Το νέο μας σαλόνι έμοιαζε σαν να έχει βομβαρδιστεί από χρώματα. Δεν ήταν άσχημο. Θα έλεγε κανείς ότι ήταν αισχρό αλλά η πείνα και η κούρασή μου, αδιαφορούσαν για το πολύχρωμα σαλόνι.

"Νικ Μπλακ τι στο διάολο νομίζεις πως είναι αυτό;" φώναξε και μπήκε μέσα στο σαλόνι.

"Εγώ απλά έδωσα μια νέα νότα στο σαλόνι μας..." απολογηθηκα και καλά στεναχωρημένος. ΠΕΙΝΆΩ! φώναζε ολόκληρο το σώμα μου.

"Νέα νότα..." αναστεναγμός "Καλό φαίνεται" κι άλλος αναστεναγμός.

"Ωραία, τώρα που το λύσαμε αυτό, τι έχει το μενού απόψε;" ρώτησα με τα μάτια μου να λάμπουν.

"Δεν μαγείρεψα... Όλη μέρα έψαχνα να βρω τι χρώμα θα βάψω το σαλόνι... Και τώρα έχουμε να βάλουμε μέσα αυτά εδώ τα έπιπλα" απάντησε.

Τι στο διάολο!!! Δεν μαγείρεψες επειδή δεν μπορούσες να αποφασίσεις τι χρώμα θα βάψεις ένα δωμάτιο του σπιτιού που θα επισκέπτεσαι δυο φορές το χρόνο; Και τώρα θες και να τακτοποιήσω! Τίποτα άλλο θελει ο βασιλιάς ή όλα είναι εντάξει; ήθελα να του φωνάξω δυνατά, αλλά δεν το έκανα. Ο πατέρας μου παρά το γεγονός ότι είναι σερίφης και θα περίμενε κανείς να είναι σκληρός και ίσως αυστηρός μαζί μου, ειδικά αφού μας εγκατέλειψε η μαμά μου, ήταν χαλαρός και προσπαθούσε όσο καλύτερα μπορούσε να στέκεται πάντα δίπλα μου και να τα λύνει όλα με συζήτηση. Δεν θα ήταν τίμιο εκ μέρους μου να τσακωθώ μαζί του για μερικά έπιπλα. 

"Εντάξει, μπαμπά" ήταν το μόνο που του είπα τελικά και αρχισαμε να διακοσμουμε το σαλόνι.

Βαλαμε τον μουσταρδί καναπέ στον τοίχο δίπλα στο τζάκι και τον μπλε λουστριν κάτω από τα μοναδικά παράθυρα του δωματίου. Βάλαμε το φούξια τραπεζάκι στη μέση του δωματίου και πάνω ακουμπήσαμε τα πράσινα σερβίτσια τσαγιού που μας είχε κάνει πριν πέντε χρόνια δώρο η γιαγιά όταν εμαθε για το διαζύγιο. Έπειτα τοποθετησαμε κάποιες φωτογραφίες με εμένα και τον μπαμπά. Στο τέλος βάλαμε τις μωβ κουρτίνες. Όταν τελειώσαμε την διακόσμηση σταθηκαμε πίσω για να δούμε την δουλειά μας.