အပိုင်း {၈} (UNICODE)

Start from the beginning
                                    

"အဲ့တာ ဘယ်လဲ။"

"ကျွန်တော် လေးပြုံးနဲ့ ရွှေတိဂုံဘုရား သွားမလို့ဗျ။"

"ဘုရား!"

"ဟုတ်ကဲ့"

ဒါကြောင့်ကိုး ... မာန့်ကို ဤငနဲလေး အတင်း အိပ်စေချင်နေတာ။ သူ ဘုရား သွားမည်ကို မသိစေချင်၍ပဲ ဖြစ်လိမ့်မည်။

"ငါလည်း လိုက်မယ်။"

"ခင်ဗျာ"

"ငါ့အတွက် အဝတ်အစား ထုတ်ပေးထား။ ငါ အန်းမားကို သွားပြောလိုက်ဦးမယ်။"

သူ ပြောချင်ရာ ပြောပြီး ဆင်းသွားသည့် မာန့်အား လှိုင်း ကြောင်ငေးကာ ကြည့်နေမိသည်။ ဘုရားသွားမည်ကို မာန်က ဘာလိုက်လုပ်ဦးမလဲ မသိ။ အဝတ်အစား ထုတ်ပေး ဆို၍ လှိုင်း မာန့်ဗီရိုထဲမှ ဖြူသန့်နေသော အင်္ကျီလက်ရှည်နှင့် မာန့်အကြိုက်ဆုံး အရောင်ဖြစ်သော မဟော်ဂနီရောင်ပုဆိုးအား ထုတ်ပေးလိုက်သည််။ အင်္ကျီအဖြူနှင့် ပုဆိုးနီနီသာ တွဲဖက် ဝတ်ဆင်လိုက်လျှင် မာန့်အသားအရေ ဖြူလွလွနှင့် သိပ်ကို လိုက်ဖက်နေမည်မှာ မလွဲဧကန်ပင်။

မိနစ်ပိုင်းလွန်ပြီးနောက် အခန်းထဲ မာန် ပြန်ရောက်လာသည်။ အခန်းထဲ ဝင်လာသည်နှင့် မြင်လိုက်ရသည့် လှိုင်းသံစဉ်သည် မှိုင်တွေကာ သူ၏ ခုတင်ခြေရင်း၌ ထိုင်ရင်း ခေါင်းငုံ့ငိုက်ထားသည်။ မာန် ဝင်လာသည်ကိုလည်း သိပုံမပေါ် ... ဘာတွေ တွေးနေတာပါလိမ့်။

"ဟိတ်ရောင်"

မာန့်ခေါ်သံသည် မတိုးလှသော်လည်း သကောင့်သားက မကြား။ ငုံ့ငိုက်ထားသော ခေါင်းအား ပြန်မော့လာခြင်းလည်း မရှိ။ ရည်းစားတောင် မရသေးဘဲ သည်လောက် အတွေးလွန်နေလျှင် ရည်းစားများ ရလို့ကတော့ သကောင့်သားကို အတွေးပင်လယ်ထဲက ပြန်ဆယ်ယူလို့ ရပါ့မလား မသိ။ လူကို စိတ်မတိုတိုအောင် သိပ်လုပ်နိုင်သည်။

"လှိုင်းသံစဉ်"

နား'နားကပ်ကာ အော်ခေါ်လိုက်တော့မှ ခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးက သတိပြန်ဝင်လာဟန်ဖြင့် ဆတ်ခနဲ တုန်သွားသည်။

"ဗျာ ကိုရိပ်"

လူကသာ အချိုးမပြေသော်လည်း ခပ်မြန်မြန် မတ်တပ်ထရပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းပါးမှ ထွက်ပေါ်လာသည့် ခေါ်သံကြောင့် ဒေါသပြေရသည်။ မာန် ထိုအခေါ်အဝေါ်ကို ဘယ်လို ကြိုက်မှန်း မသိ ... မာန်ရိပ်မော်ဟူ၍ စကားလုံး သုံးလုံး ပါသည့် နာမည်ကို အဖျားဆွတ်ခေါ်ပုံကိုက "ကိုရိပ်" တဲ့လေ။ ကြားလိုက်သည့် အချိန်တိုင်း တစ်မျိုးတစ်မည် ထူးခြားသည်ဟု ခံစားရသည်။

လမင်းခြေသံ { Completed }Where stories live. Discover now