To Love and Die [Book 1]

Chapter 4

LUMIPAS ANG MGA araw nang hindi ko namamalayan. Masyado kasi akong naging busy sa paghahanap ng trabaho. Ngayong umaga nga ay may pupuntahan akong interview, e. Ang hassle nga lang kasi umuulan.

"Desa, hindi ka ba muna mag-aalmusal?" tanong sa 'kin ni Mama habang nire-ready ko 'tong payong ko at paalis na.

"Tapos na po ako," sagot ko. "Kailangan ko pong umalis nang maaga kasi hahanapin ko pa po ang bangko na pag-a-apply-an ko, e."

"Magpahatid ka na lang sa Kuya Baron mo," sabi naman ni Papa.

Natigilan ako sa ginagawa ko sabay gulat na tumingin kay Baron na nakaupo ngayon sa hapag-kainan. Nakatingin din naman siya sa 'kin.

"Baron, ihatid mo nga si Desa. Baka maligaw," dagdag ni Papa. "Saka mukhang lalakas pa 'yang ulan."

Na-tense bigla ang mga kamay ko! "H'wag na po, Pa. Kaya ko naman."

Nagulat na lang ako at matapos uminom ng tubig ni Baron ay mabilis na tumayo ito mula sa pagkakaupo. Para bang expected na niya 'tong mangyayari.

"Tara," alok niya sa 'kin.

Nanigas na lang ako rito sa kinatatayuan ko nang daanan niya ako.

Teka, seryoso ba talaga siya? Ayoko ngang magpahatid! Iniiwasan ko na nga siya. Tumindi tuloy ang kaba ko. Mas kinakabahan ako ngayon sa ideya na ihahatid niya ako kaysa sa fact na may job interview ako, e.

"Sige na, umalis na kayo," sabi pa ng papa ko. "Baka ma-late ka pa."

Nilingon ko si Papa. "Pa, h'wag na po. Kaya ko naman po talaga pumunta ro'n nang ako lang."

Tumapang ang tingin nito sa 'kin. At kilalang-kilala ko ang tingin niyang 'yon. Ayaw niya 'pag hindi ko siya sinusunod.

Wala na akong nagawa, tumango na lang ako. "Opo."

Tapos walang gana na akong sumunod kay Baron.

Nakayuko lang ako habang naglalakad. Bitbit ko 'tong clear folder case ko kung sa'n nakalagay ang resume ko at ibang mga document.

Ano ba 'yan, hindi tuloy ako mapakali!

Kung kailan namang umiiwas na ako sa kanya, saka pa nangyari 'to. Pa'no ako aasta habang magkasama kami sa sasakyan?

Pero nakakapanibago, parang ang bait niya ngayon. Pumayag pa talaga siyang ihatid ako kung sa'n ako magdya-job interview. Ano kayang nakain nitong lalaking 'to bukod sa longganisa at sinangag na luto ni Mama? Bigla tuloy akong na-conscious sa itsura ko. Maganda naman yata ang suot ko, e. Sabi ni Mama kanina, ayos naman daw.

Naka-itim na pencil cut skirt ako at see-through na long-sleeves na kulay pink. May suot lang akong spaghetti-strapped na sando sa loob. Naka-doll shoes din akong itim na pointed ang dulo. Ang buhok ko naman ay naka-half ponytail lang. Halos matakpan ng bangs ang buo kong noo. Sana okay lang 'to.

Paglabas ko ng bahay, naabutan ko si Baron na inaayos ang mga gamit sa loob ng sasakyan niya. Hindi man lang siya nagpapayong. May kalakasan pa naman 'tong ulan.

Maya-maya lang ay biglang nalipat ang atensyon niya sa 'kin. Bumaba ang tingin niya sa mga hita ko. Grabe siya makatingin! Nahiya tuloy ako, tinakpan ko agad ng clear folder case 'tong mga legs ko. Tapos sinimangutan ko siya.

Ngumisi lang naman siya sabay balik na ng atensiyon niya sa ginagawa niya.

Ako naman ay naglakad na papunta sa sasakyan niya. Dito dapat ako uupo sa likod, kaso bigla niyang tinapik ang nakasarang pinto sa harapan.

"Dito ka umupo sa harap. Ayokong magmukhang driver."

Bumuntonghininga na lang ako. Ang aga-aga, nang-iinis na naman siya. Hindi ko talaga maintindihan ang timpla ng lalaking 'to, e. Minsan okay siya, minsan demonyo siya. May kasalanan pa nga siya sa 'kin. Kung maka-asta siya r'yan parang walang nangyari. Nagkapeklat kaya ako sa siko dahil sa sugat na natamo ko ro'n sa tabing-dagat.