Çünkü karşımda Bulut'un eski sevgilisi Damla duruyordu. Buluta doğru dönerek ''ne oluyor'' diye sorduğum o da ''senin hastanede karışma ihtimalin var'' dedi. şaşırmıştım ama aklıma takılan bir konu vardı. Şimdi eğer ben karışmış isem, Bulut kendi öz kardeşi ile sevgili mi olmuştu? Gözüm yanımda duran Nefese kaydı, aynı şeyi düşünmüştük ve bu da ikimizin kıkırdamasına yol açtı.
Daha fazla ayakta kalmayıp oturduğumuzda karşıdaki aileyi incelemeye başladım.
çok yaşlı durmayan, asilliğine asillik katan kahverengi saçlı, adeta bir inci gibi parlayan siyah gözlerle bir bana bir Nefese bakıyordu.
yanında adeta birebir aynı görünen iki genç adam oturuyordu. ikisi de bana çok boş bakıyordu, aynı kadına benziyorlardı.
son olarak biraz iki kişi daha vardı. bunlardan biri sabah kurtardığım çocuk ve yanındaki arkadaşıydı.
bir anda kadın konuşmaya başladı.
''acaba hanginiz benim gerçek kızım'' dediğinde Nefes ufak bir kahkaha attı kadın daha ne olduğunu anlamadan bende ufak bir kahkaha attım.
nefes hızla kendini toplayarak '' siz yanlış anladınız ben Kardelenin yakın bir arkadaşıyım'' dediğin de nefesin abisi toprak girdi.
"İlk önce bu şekilde bir karışıklık olduysa özür diliyorum, şimdi ise anbelerden ve kızlardan kan almamız lazım" dedi ve içeri yeni gelen hemşirelerden biri ve onadan kaçtığımız hemşire girince Nefes ile aynı anda kafamızı diğer tarafa çevirdik. Odadaki herkes bize anlmaz gözlerle bakıyordu.
İkinci hemşire "mutfak düşmanları da buradaimiş" dediğinde ağır çekimde kafamızı çevirdik. Bu gün kurtardığım çocuk "mutfak düşmanı derken" dedi gülerken.
Toprak abi "özür dilerim sizinle ilgileneceğim ama ilk olarak. Kızlar yine ne yaptınız" dediği anda birbirimize baktık ve o başladı
"Bak abici-" dediği anda gözlerim pörtledi. Nefesin halası abisini kıskanmış ve Nefesi öldü göztererek yetimhane bırakmışlardı geçen yıl gerçek ailesini bulmuştu o zmn beraber acı çekmiştik. Asla basit bir konu değildi. Öğrendiğinden beri kardeşlerime tek bir kardeş, abi gibi bir ifade kullanmamıştı.
Toprak şuan sanki heyecanı hissetmiyordu, o şuan heyecanın ta kendisiydi.
"Sen abi dedin" dedi.
"Dilim sürtüştü ciddi anlama" dedi.
"Tamam abicim tamam"dedi onu ciddiye almayarak.
"Kardelen"dedi Nefes
"Efendim" karşımızdaki camı gösterek
"Beni şu camdan aşağıya at" dedi. Aslında mutfak olayından sonra fena fikir değildi.
"Tamam" dedim ve eklendim
"Nefes"
"Efendim"
"Sende beni at"
"Tamam" sonra ikimzde derin bir nefes alıp verdik ve aynı anda
"Birlikte atlayalım" dedik. Bu ciddiyetimiz sayesinde ikizleri güldürmüstük. İkinci hemşire
"Hadi ne yaptığınızı anlatın" dedi. En sonki mukuatımızı o anlatmıştı sıra bendeydi.
"Şimdi biz normal bir şekilde kek yapıp fırına verdik. Sonra birden Alev aldı bende kapağını açtım söndürmek adına, Nefes ise o arada muhallebi için Ocak yakıyordu. Sen gel panikle çakmağı fırına at. Tam patlayacakti ki kendimizi dısarı attık. Bu kadar" dediğimde benim ailem mırıldanırken diğerlerin de gram mimik oynamıyordu.
Bizden kan alılarken Damla'ya göz gezdirdim. Beyaz derin göğüs dekolteli transparan bir mini elbise giymişti. Şu kızdaki rahatlık ben de olacak ohhhooooo.
"Evet, üç saat sonra geri gelmeniz lazım. Şimdilik görüşürüz"dediğinde herkes tek tek dışarı çıktı. Odada bir tek ben ve Nefes vardı. Burası Toprak abinin kişisen odasıydı. Buraya kimse izinsiz giremedi. Yanımdaki Nefese baktım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
9 Kişilik Bir Buket(Gerçek Ailem)
Teen FictionKüfür ve rahatsız edici unsur bulunmaktadır. •~&~• •~&~• •~&~• •~&~• •~&~• •~&~• " Ee kız nasıl onun gibi değil mi?" "Onun gibi de değilde" "O nasıl laf onun gibi mi değil mi" "Daha tam anlamadım. Ama kesinlikle rol yapıyor" dedi Aren, ve Destan t...
