ချန်းခယ့်ယောင်မှာ လိပ်ပြာလွင့်မတတ်ဖြစ်သွား၏။ မီမီမှာ သူ့ဘာသာသွားနေစဉ် ချန်းခယ့်ယောင်သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ရုန်ယီပေါ်သို့ပစ်ဝင်လိုက်ကာ လက်ရောခြေထောက်ရောပါ ဖက်တွယ်ထား၏။ လုံးဝစိတ်လွတ်သွားသည့် အနေအထားပင်ဖြစ်သည်။
ချန်းခယ့်ယောင် မှာအရပ် ၁.၉မီတာ ရှည်ပြီး ကြွက်သားအပြည့်နှင့်သူဖြစ်သည်။ လေးလိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း။ မခံနိုင်လောက်သည့်အလေးချိန်မျိုးဖြစ်၏။
သုံးစက္ကန့်လောက်သာ ခံလိုက်နိုင်ကာ ဆိုဖာပေါ်သို့လဲကျသွားပြီး လက်ထဲမှဘူးပင် လွင့်ထွက်သွား၏။
လူနှစ်ဦးမှာ ဆိုဖာပေါ်တွင်လူးလှိမ့်နေကာ အော်ဟစ်နေကြ၏။
ချန်းခယ့်ယောင် မှာရုန်ယီပေါ်တွင်လှဲနေကာ သူ့လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်လျက် အော်နေ၏။
“မြွေကြီးပျံနေတယ်…မြွေကြီးပျံနေတယ်…”
ရုန်ယီမှာ အသက်ရှူကြပ်လာကာ ပြောလိုက်လေသည်။
“ငါ့ပေါ်က ဆင်း…”
“ဘူးထဲကို ပြန်ထည့်ပေး…”
အော်လျက် ချန်းခယ့်ယောင် ရုန်ယီ၏ပခုံးကိုဆွဲလှုပ်နေ၏။
ရုန်ယီ မှာရုန်းကန်လျက်ကနေ ပြောလိုက်၏။
“မင်းအရင်ထလေ…”
အလွန်လေး၏။ ဘာကြောင့် ဒီလောက်တောင်လေးရသနည်း။ ဖယ်လိုက်လျှင် ကောင်းကင်သို့ပျံတက်သွားတော့မည့် ခံစားချက်ဖြစ်နေပေသည်။
ရုန်ယီမှာ ရွေးချယ်စရာမရှိ သူ့ကိုအမြန်နှစ်သိမ့်ကာ မြွေကို ရှာရဦးမည်။
“စိတ်အေးအေးထား မြွေကမရှိတော့ဘူး…”
ချန်းခယ့်ယောင်ပခုံးကို ပုတ်လျက် ဆက်ပြောလိုက်၏။
“မကြောက်နဲ့…ငါ ဒီမှာရှိတယ်…”
ကလေးလေးတစ်ယောက်ကို ချော့နေရသလိုဖြစ်သော်လည်း ထူးဆန်းစွာပင် သက်ရောက်မှုရှိ၏။
ခဏအကြာတွင် ချန်းခယ့်ယောင် အမှန်တကယ်စိတ်ငြိမ်သွား၏။ ရုန်ယီ့ဘေးက ဆိုဖာပေါ်တွင်မျက်နှာအပ်လျက် မေးလိုက်၏။
YOU ARE READING
Mr.Rong's ချစ်မှုရေးရာ ဒိုင်ယာရီ
Fanfictionမင်္ဂလာ ညချမ်းပါရှင် အသစ်လေးတွေ လာကြေညာတာပါ ရှင့် ???? BL အတိုလေးနှစ်ပုဒ် PICK ထားပါတယ် အပိုင်းသိပ်မများတာလေးတွေပါ ဖတ်ပေးကြပါဦးနော် ... အားလုံးပဲ ကျန်းမာ ဘေးကင်း ဝင်ငွေတိုးကြပါစေ... ပုံအောက်မှာ Description ပါတယ်နော် ...
Chapter 26
Start from the beginning
