HİT(Halk İstihbarat Teşkilatı)

9.Bölüm- "Seni Çok Seviyorum."

Gülümsemesinin sıcaklığı yanaklarımı kızartmaya yetmişti. Ben yerime oturduktan sonra:

-Ellerine sağlık kızım,dedi Züleyha teyze.

-Afiyet olsun,deyip gülümsedim ve kahvemden bir yudum aldım. Asla önceki yaptıklarıma benzemiyordu,daha da güzeldi. Ya da bana öyle gelmişti.

Tam o sırada telefonuma mesaj geldi.
Nida saat kaçta gideceğimizi,Yavuz ve Poyraz'da gelsinler mi ve nerede buluşacağımızı soran bir paragraf yazmıştı.

Yavuz'un bir işi olduğunu zannetmiyordum. Bende müsaittim zaten. Bu yüzden Nida'ya nerede ve ne zaman buluşacağız sorusunu eş geçip Yavuz'un da gelebileceğini yazdım ve "Ama tam emin değilim,gelir herhalde." diye ekledim.

O da "Tamam o zaman 14.00 gibi sana atacağım konumda buluşalım mı?" diye yazmıştı. Ve sonra konumu attı. Konum bir kafeyi gösteriyordu.

Tam o anda Yavuz'un telefonuna da bir mesaj geldi. Yavuz telefonuna gelen mesajı okudu ve bana bakıp gülümseyerek hafifçe başını aşağı yukarı salladı. Sanırım mesaj Poyraz'dandı. Ve benim Yavuz'un geleceğini söylediğimi ayrıca tam emin olmadığımı da eklediğimi öğrenmiş olmalıydı. Muhtemelen Nida Poyraz'a söylemişti. Kafasını aşağı yukarı sallamasının ise "Geleceğim." demek anlamında olduğunu düşünüyordum.

-Ne bu böyle gözlerle ve kafa sallayarak anlaşmalar? ,dedi bir anda Züleyha teyze.

-Özel bir şey konuşacaksanız çıkalım,dedi annem de.

Yavuz:

-Hayır,hayır Meva teyze. Özel bir şey değil. Bizimkiler bir yere davet etmişlerde bizi. Onun hakkındaydı.

Yavuz bunu söyledikten sonra annem ve Züleyha teyze aynı anda birbirlerine bakıp sırıttılar.

-İyi hadi öyle olsun,dedi Züleyha teyze.

🌼

Saat 14.00'a geliyordu. Hemen hazırlanıp çıkmalıydık. Annemle kaldığımız odaya gidip üstümü değiştirdim. Hava yağmurluydu. Altıma bir etek giydim,eteğin üstüne de çok kalın olmayan bir sweat giyip başörtümü de etek renginde taktım. Üşürsem diye bir trençkot giymeli miydim bilmiyordum ama en sonunda giymeye karar verdim. Ve çantamı alıp odadan çıktım. Yavuz benden önce hazırlanmıştı bu yüzden yüksek ihtimal arabadaydı.

Annemlere "Allah'a emanet olun." dedikten sonra ayakkabılarımı giyip ben de arabaya bindim.

Çok şükür annemler sorgulamamıştı.

-Kusura bakma biraz beklettim,dedim Yavuz'a.

-Yok hayır,bekletmedin. Bende yeni binmiştim arabaya.

Bir süre sessizlik oldu. Ne diyeceğimizi ikimizde bilemiyorduk. Biz şimdi sevgili miydik?
Sevgililer ne konuşurdu? Daha önce hiç deneyimlememiştim.

- Yavuz,dedim bir anda.

-Efendim.

- Biz... Annemlere söyleyecek miyiz?

-Neyi?

-Şaka mısın Yavuz? Neyi sence? ,diye sordum .

Bana baktı ve güldü.

Şu an bana gülüyor olması birazcık sinirlerimi bozmuş olabilirdi.

Ona baktım ve kızgın bir surat ifadesi yaptım.

-Tamam tamam kızma. Seni denemek istedim.

-Deneme beni ya! Niye deniyorsun zaten! Hayır ne amacın vardı yani!