"Po?" Lutang kong tanong.
Hindi ako nito pinansin, instead, she call out the server.
"I want to order two coffee and 5 blueberry cheesecake. Take out." She smiled at the employee before looking at me. "Let's go to your house, Iz."
Kinuha na namin ang order niya at saka ako hinila patungo sa kotse niya, pagkatapos ay nagmaneho na.
Pagkarating sa bahay ay dumiretso na ako sa kwarto at nag-stay doon. Kaya lang, hindi ko napigilan ang sarili na makinig sa usapan nila ng palihim.
"...think of this as a scholarship." Rinig kong sabi ni Tita Carla at saka bumuntong hininga. "Huwag kayong mag-alala, ano mang mangyari sa mga anak natin ay hindi ako maniningil o manunumbat. Hindi ko ito ginagawa dahil kay Carl o dahil sa girlfriend ng anak ko si Iz. I am doing this because I am inspired of Iz's determination, and I admire you for your hard work just to send her in a nursing school."
"Salamat. Pero hindi talaga namin ito kayang tanggapin ng libre. Pero kung gusto mo, pwede naming utangin na lang ulit ang pera." Saad naman ni Papa.
"Walang problema sa akin. Pwede niyong utangin pero pwede niyo rin tanggapin ng libre. Mas ikakatuwa ko iyon." Tita Carla insisted.
"Carla, masyado ka ng maraming naitulong at binigay sa amin at ipinagpapasalamat talaga namin iyon." Ngiti ni Mama. "Hindi pa nga namin tapos bayaran ang ipinangbayad mo sa tuition ni Iz nong huling semester niya sa college e."
"Fine." Tita Carla sighed. "Half-half. Kalahati ng gagastusin ay utang at ang kalahati naman ay libre."
"Carla.."
"Hep! It's non-negotiable." She smiled sweetly. "I guess it's settled. I have to go now."
"Maraming Salamat, Carla." Ngiti ni Mama at saka hinatid na ang ginang sa kotse nito.
Agad naman akong sumunod.
"Tita.." Tawag ko.
"Iz." Ngiti nito pabalik. "It was settled. All you have to do now is to do your best for your board exam this November, okay?"
I hug her, "Thank you so much, tita."
"I don't want you to pressure yourself. Instead, do not overthink and just focus on your goal." She said hugging me back. "Study smart."
For the past months, my life revolved around review sessions, books, group studies, and sleepovers. I put my mind into it. I did my best to focus on my review, aiming for the target.
Kami naman ni Carlo, may mga time na tinutulungan niya akong mag-review, sometimes he tests my knowledge. But most of the time, during our facetime, we don't talk about anything. We're just there for each other, sitting in front of the cameras, and doing our things, studying together without distracting each other.
"Hay, kapagod.." I utter as I stretched my limbs.
Napatigil ako nang malingunan ang natutulog na mukha ni Carlo. Napagpasyahan ko iyong pagmasdan at hinawakan ang mukha niya sa screen ng laptop ko.
"Magdadalawang taon na pero hindi pa rin talaga ako nasasanay sa ganito." I whispered, and sighed heavily. "Sobrang namimiss na talaga kita, Carlo."
____________________________________________
Three hours before the examination ay nandito na ako sa exam center. Ginugol ko ang oras ko sa pag-recall sa mga na-review sa loob ng ilang buwan. Nang makuntento na ay ipinahinga ko na ang isip ko't luminga-linga. Wala man lang akong kilala sa mga taong nandito.
YOU ARE READING
Dopamine Rush
Romance"Iz bakit?" He asked. Hindi nakaligtas sa pandinig ko ang hinanakit, pilit niya mang itago. "Bakit mo nagawa sakin 'to?" Pinahid ko ang mga luha ko. Tinatanggalan ang sarili ng karapatang umiyak. He deserves an answer. Dahil kung hindi, mapupuno si...
13- PILLAR OF STRENGTH.
Start from the beginning
