KÖRDÜĞÜM

2.bölüm Şans

hikayeme oylarınız bekliyorum🙏

Okuldan çıkmıştım, elfin'le birlikte trafik ışıklarından karşıya geçtik onunla vedalaştık ve ayrıldık.

Otobüs durağı o kadar çok kalabalıktıki bunalıp boş tarafa ilerlerdim . Annemi arayıp çıktığımı söyledim ve telefonu kapattım. Derken çantama tekrar bakmak istedim yine şu kartı arıyordum çantamın her tarafına bakmama rağmen yoktu belliki biyerde düşürmüştüm. " of niye bu kadar şanssızım ben?" Diyerek kendi kendime söylendim
"Bir kere de şansım yaver gitse ne olurdu?"

" Belki de o kadar şanssız değilsindir "
Duyduğum sesle birlikte afallayarak arkamı döndüm karşımdaki kişi bugün çarptığım çocuktu " Anlamadım bana mı dedin? "
" Yani, burda 5 dakikadır keşke şansım yaver gitse diye dolaşan sen değil miydin? "

Biraz duraksadım ve kafamı salladım.
"Evet bendim ama şanssız olmadığımı nerden çıkarttın? "
Sıcak bir gülümsemeyle bana baktı ve kartı uzattı
"Bu kart sana ait sanırım " dedi uzatıp. Şaşkınlıkla elindeki kartı aldım
Gerçekten benim kartımdı çarpınca düşürmüştüm sanırım.
" düşürmüşüm Ben de bunu arıyodum teşekkürler " dedim gülümseyip.
" Rica ederim aslında sana seslendim ama duymadın " dedi .

"Evet acelem vardı provaya yetişiyordum"
Dedim kartı bulmanın sevinciyle.
neden açıklama yapmıştımki
Şimdi ben tanımadığım çocuğa?

"Tekrardan sağol" dedim ve o sırada.

Otobüs geldi ve otobüse binmek için ilerledim ve oturdum boş koltuklardan birine. Yerleştiğimde bakışlarımı cama çevirdim ve adını bile bilmediğim o çocukla göz göze gelmiştim
Gözlerini gözlerimden ayırmıyordu
Bu kalbimin ritminin değişmesine neden oldu .
Ama bunu sürdürememek için
bakışlarımı başka tarafa çevirdim hemen.
"Allah allah? Neden öyle baktı ki bana? "

Diye kendi kendime konuştum.
Ama saçmalıyordum kafamdaki
Bu düşüncelere bir son verdim ve pencereden yolu izlemeye daldım...

Bölüm sonu

2. Bölüm ile karşınızdayım umarım beğenirsiniz iyi okumalar yorum yapmayı unutmayın:)

İlk hikayem olduğu için oylarınız çok önemli oylarınızı bekliyorum :)