ချန်းခယ့်ယောင် သူ့ကိုခဏကြာကြည့်နေပြီးနောက် ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်လေတော့သည်။ 

“မင်းတကယ့်ကို အများကြီးသောက်လာတာပဲ...ဟုတ်တယ်မလား...”

ရုန်ယီ ခေါင်းခါလိုက်သည်။

“မဟုတ်ပါဘူး...”





“ကောင်းပြီ...မင်းပြောသလိုပါပဲ...”

ချန်းခယ့်ယောင်က ကိုယ်ကိုလှည့်ကာ အိပ်ခန်းတံခါးဆီဦးတည်လိုက်၏။





“မင်းအရမ်းသောက်လာတယ်ဆိုတော့ စောစောအနားယူသင့်တယ်...ဂရုစိုက်ဦး...ထပ်မသောက်နဲ့တော့...”





ရုန်ယီက သူ့တွင် အလွန်ရှင်းလင်းတည်ငြိမ်သော စိတ်အခြေအနေရှိသည်ဟု ယူဆထားလေသည်။ သူက တစ်ဖက်လူ၏စကားနှစ်ကြောင်းမှ စကားလုံးအချို့ကိုဖမ်းဆုပ်နိုင်ခဲ့၏။ 





ထို့ကြောင့် အမြန်ပြန်ချေပလိုက်သည်။

“ငါသောက်လာတယ်ဆိုပေမယ့် အများကြီးသောက်မလာပါဘူး...”

ချန်းခယ့်ယောင် ခေါင်းကိုငုံ့ကိုင်း၍ ရှူးဖိနပ်ချည်လိုက်၏။

“ဟုတ်ပြီ...ဟုတ်ပြီ...အရမ်းမများပါဘူး...”

ရုန်ယီက နောက်ဆုံးတွင်ကျေနပ်သွားပြီးနောက် သူ့အခန်းသို့ပြန်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် တံခါးဖွင့်သံကြောင့် ပြန်လှည့်လာခဲ့၏။





“မင်းဘယ်သွားမလို့လဲ...”





“တံခါးသော့မပိတ်နဲ့...ငါအခုပြန်လာမှာ...”

ရုန်ယီခဏတွေးလိုက်ကာ တံခါးထံလျှောက်သွားပြီးနောက် ရှူးဖိနပ်များကိုဝတ်ဆင်လိုက်သည်။ 





ချန်းခယ့်ယောင် ရုန်ယီ့ကိုတားရန်ပြင်လိုက်၏။ 

“အပင်ပန်းမခံပါနဲ့...မင်းလိုချင်တာပြော...ငါဝယ်လာခဲ့ပေးမယ်...”

သူစကားဆုံးသည့်အချိန်တွင် ရုန်ယီက ရှူးဖိနပ်ဝတ်ဆင်ပြီးပြီဖြစ်သည်။

သူက လုံးဝအရက်မူးခြင်းမရှိပဲ ရှင်းလင်းစွာတွေးနိုင်ကာ မြန်မြန်ဆန်ဆန်လည်းလှုပ်ရှားနိုင်ပြီး အရက်မူးသမားဟုထင်စရာတစ်ကွက်မှမရှိချေ။ ထို့ကြောင့် သူက ချန်းခယ်ယောင်အဘယ့်ကြောင့်သူအရက်မူးသည်ဟုအထင်လွဲနေမှန်း နားမလည်နိုင်ဖြစ်နေခဲ့၏။ 





Mr.Rong's ချစ်မှုရေးရာ ဒိုင်ယာရီWhere stories live. Discover now