heaven and back, hyunin

6, sex, drugs, etc.

[double update]

✮

jeongin'den en fazla ne kadar kaçabilirim biliyor musunuz? bir buçuk ay.

bir buçuk ay boyunca her cumartesi farklı bir bahane ile ya ben onlarla gitmem, ya onlar geldiklerinde acil işim varmış gibi yalan söylerim, ya da kendimi hastalıktan zatüreye çevirip bir buluşma yapılmasını engellerim.

bizim evin önünde ettiğimiz o kavgadan sonra tüm olan buydu işte. annem bir terslik olduğunu anladı, sordu ama anlatmadım. babam artık ayıp olduğunu, yemeklere katılmamı tembihledi ama dinlemedim.

yüz yüze gelmek istemiyordum çünkü. elimden geldiğince de bakmayacaktım yüzüne.

şimdi ise cuma akşamı oturmuş yarın nasıl ekerim diye düşünüyordum. duştan yeni çıktığım için saçlarım ıslaktı, üzerimde bir tişört vardı sadece. bu saatten sonra odama kimse girmez zaten diye düşünürken kapımın tıklatılmasıyla kaşlarımı çattım istemsizce. "gelebilirsin?"

beklediğim kişi annemdi. beklediğim kişi babam da olabilirdi. beklediğim kişi evdeki mesaisi çoktan bitmiş olan çalışan bile olabilirdi ama beklediğim kişi jeongin değildi.

odama girdi bir şey dememi beklemeden, arkasından da annem girmişti. "jeongin bir buçuk aydır seni göremediğini, endişelendiğini söyledi hyunjin." sinirliydi biraz. kampüste yüzüne bakmadığımı da biliyor olabilirdi artık.

ama ben daha çok sinirliydim. ne alakaydı şu an? niye burdaydı?

"bayan kim de çıktı. bir şey içmek isterseniz sen yaparsın arkadaşına. hadi gidiyorum ben, uyuyacağım, yoruldum."

annem kapıyı kapattı. jeongin ise sakince geçip karşımdaki koltuğa oturdu. o kadar sinirliydim ki elimdeki tarağı sıkmaktan eklem yerlerim beyazlamıştı.

"uzamadı mı sence de?"

dişlerim gıcırdıyor. tahmin bile edemeyeceğiniz kadar çok sinirliyim.

ağzımı açarsam sesimi yükselteceğimin, her şeyi annemlerin duyacağının farkında olarak hiçbir şey söylemeden kalktım ayağa. uzun uzun süzmüştü beni ama umursamadım. bir buçuk ay öncesine kadar vücudumun herhangi bir yerini görse heyecandan delireceğim çocuk beni boydan boya süzdü ama hiçbir şey yapmadım.

elimdeki taraktan dökülen saçlarımı toplayıp odamın içindeki banyoya yöneldim. jeongin olmasa ne yapacaksam onu yapacaktım. tek kelime bile konuşmak istemiyordum çünkü.