Ayzaca #gercekailem#

İşte Bu Yüzden Komik

Bir yıl önce cam çocuğun ne olduğunu öğrendim . Yani aslında onlardan biri olduğumu fark etmem uzun sürmedi denebilir.

Cam çocuk kardeşlerinden birinin sürekli aile ihtiyaç duyması sonucu ailenin diğer çocuğa ilgi vermemesi ve onun psikolojik ihtiyaçları karşılamaması sonucu oluşan bir durummuş.

Biz üç kardeşiz : Abim , ablam ve ben

Abim benden yaşca büyük açıkcası aramızda 12 yıl falan var . Ablamla ise
8 yıl ve ben 17 yaşındayım .

Hayata geliş sebebim ablam .

Ablama 8 yaşındayken kanser teşhisi konulmuş ve ablamın iyileşme bilmesi için gereken ilik aile üyeleri ile eşleşmemiş . Sonucunda tada ben .

Çocukluğumdan beri ömrümün yarısı hastanede geçti evet ablam kanseri yendi ama bu ailemin ablama olan korkusunu geçirmedi.

Ben hiç abimin bana notlarımı sormasını hatırlamıyorum. Çünkü ona göre ablam okula gidemediği için bunu sormak onun kalbini kırardı .

Babam eve geldiğinde ilk ablamı arar mesela .

Annem ise ablam için hayatını verdiği kariyerini sonlandırdı .

Ben , ben zaten doğumumla en büyük fedakarlığı yaptım .

Ben kim miyim?

Ben Umut Ayza Alkın .

Ailesine psikoloğa gitmek istediğinde azar yiyen Umut.

Düşüp yaralandığında abisinden ablanın önünde nasıl koşarsın diye azar yiyen Umut.

Okulda ne kadar derece alırsa alsın bir aferin almayan Umut .

Ve ablam hayatımın yarısını bana zehir eden ama onu suçlayamadığım ablam .

Babasından yemek yedi diye aferin alan ablam .

Abisi tarafından her gün hediye alan ablam .

Annesi tarafından yaşasın diye bir insan feda edebilecek kadar sevilen ablam .

Komik değil mi ?

Bazı insanlar ebeveyn olmamalı diyor insan .Bana komik geliyor bu durum .

Bir gün siktir olup gitsem haberleri olmayacak bir aileye sahibim . Ama o aile aynı zamanda kızları tabakta bir zeytin bırakınca üzülüyor .

İşte bu yüzden komik..