Yer Altı Dünyası (ARA VERİLDİ)

2.Tekrar Bir Aradayız

Arkadaşlar biraz komik bir bölüm oldu kısa olduğu için üzgünüm diğer bölümler uzun olacak.

*Barın'ın anlatımıyla*
Şirketten yeni çıkmıştım. Bugün Ateş gil geliyor diye babam gil zorla götürüyor. Zehir denen katili bulmam gerek diyorum anlamıyorlar. Şu Zehir de maşşallah ne saklanıyor ya adama bak gerçi cinsiyetti de bilinmiyor ki "Şu katil nerde buldunuz mu?" "Hayır baba!" "İyi Ateş sana yardım eder Cem ve sen yapamazsınız." "Baba ben senin ortaklarınla ortak fala değilim onlarla uğraşamam sırf bu yüzden başka bir şirket açtım." "Sus bana karışma yeraltı dünyasında dostsunuz şirket beni ilgilendirmez şu katili bulun yeter." Sinirden burnumdan soluyordum .
*Neva'nın anlatımıyla*
Uçaktan iner inmez karşımda Barın ve ailesini gördüm bunlar niye geldiki şimdi. "Zahmet etmişsiniz gelmenize gerek yoktu." "Bence de gerek yoktu niye geldiniz?!?" Babam sinirle bana döndü. "Ay bizim kız ŞAKA YAPIYOR." ( bu arada büyük harf ile yazmak üstüne bastırıyor tabi uyarı gibi ;)
Kerem amca güldü. Neye gülüyorsa salak mıdır nedir? Barın'ın kime çektiği belli. Arabaya bindiğimizde iki dakika sesiz kalamadılar "Şu katili bulmada napıcaz?" İşte beklediğim konu "Bizim çocuklar yardım eder." Barın şaşkınca babama döndü "ÇocukLAR mı Neva'da mı gelecek." Sinirle soludum "Evet beğenemedin mi?" Babam bana sus işareti yaptığında susmak zorunda kaldım.

Babama heyecanla dönüp "Baba Sevim gil gelecek mi bugün ona göre ben gidecem."

Barın bana ters ters baktı ve bende takmadım.

————

Barın gil ile otururken pardon telefona bakarken kapı çaldı koşarak kapıya gitti ee koşarak mı demiştim? Babamın bakışlarına bakılırsa uçmuşum.
"Ayyy sizi çok özledim." Diye atladım boyunlarına "Bizde seni ama boğuluyorum yeter." Diye çemkirdi Sevim arkasında dedesini görünce onu bırakıp dedesine sarıldım. Sevim bana ters ters bakıyordu "Kızım bırak dedemi." Dil çıkardım ve içeri buyur ettim "Buyur canım DEDEM." Sevim kafama vurdu kız kıskançın teki. Direk Barın gilim olduğu odaya geçtik. "Ay sizde merhaba telefon bağımlıları." abim ona bir bakış atıp önüne döndü Barın ise "Sana da merhaba süslü." "Teşekkürler cicim." Sevim'i ilk gördüğümde baya gıcık  olmuştum ama baya komik kız. İki saniyelik sessizliği kapı zili bozdu yine koşarak kapıyı açtım ve direk oturduğumuz odaya geçtik. Ilgın ve Olca gelmişti. " Bana kapıyı açmaya geldiğinde de öyle uçtun mu?" Sevim'e gülerek "Dedemi özledim napıyım?" Sevim kafama şaplağı yapıştırdı. "Ah" " Napıyorsun lan?" Abimin sorusu işe ona döndüm "Noldu kardeşin mi koruyacaksın?" "Hee sen mi yaptın ben de Barın vurdu sandım." "Lan ben nasıl vurabilirim acaba aramızda iki kilometre var." Sevim kahkaha atmaya başladı bense abime bakıyordum neden dediki şimdi? "Ne bilim pek ayrılmıyorsunuzda?" Sevim artık gülme krizine girmişti

"Aynen Sevim baksana ne kadar çok yakışıyorlar." Ilgın'a sinirle döndüğümde Sevim artık gülmekten yere düşmüştü.

Zar zor konuşmaya  başladı Sevim "Valla ben sizi küçükkende hahahaha shipliyordum." Barın bana bakıyordu SIRITARAK. "Sen ne sırıtıyorsun  hoşuna mı gitti?!?" abim direk Barın'a döndü Sevim artık kızarmaya başlamıştı. Olca :
"Ay Sevim yeter ne güldün domatese döndün resmen ." Abim Sevim'e dönüp gülmeye başladı.

Sevim cidden zor nefes alıyordu. "Tamam tamam sakinim gülmem bitt-" yine gülmeye başladı. Olca Sevim güldükçe gülüyordu.

Babam içeri gelip bize ters bir bakış attı ama Sevim'i görünce o da gülmeye başladı. "Uff Sevim yeter baba sen ne gülüyorsu-" bende gülmeye başladım Sevim cidden kıpkırmızı olmuştu. Sevim ayağa kalkıp mutfağa gitti. "Ay ne güldük be (bağırarak) GÜLMEN BİTMEDEN GELME SEVİM." Sevim içerden bir kahkaha daha attı.

10-15 dakika sonra Sevim derin derin nefes alarak içeri girdi. "Ayy iyi güldüm haaa ay yine başlıyacak şimdi."

Kapı çaldığında koşarak cidden koştum bu sefer kapıyı açtım çok yakışıklı bir adam vardı kapıda yavaşça yutkunarak içeriyi gösterdim.

Sevim'in kahkahasını bir kez daha duyduğumuzda çocuk sırıtıp "Bizimkinin sesi geliyor yine." deyip içeri geçti.

Babam gilin elini öptüren sonra yani Sevim abimin bacaklarına yaslanarak gülüyordu yani nasıl anlatsam Sevim yerde oturmuş ve abimin bacaklarına elini koymuş kahkaha atıyordu. Çocuk onları görünce sinirlenip "N'oluyo LAN BURDA." Abim direk çocuğa dik dik bakmaya başladı. Bu çocuğu tek benim tanımam kötü olurdu. Sonra çocuğu tanımış olcakki yüzünü düzeltip. "Bir şey olduğu yok Bora." Sevim isimine duyar duymaz arkasını döndü kendini durdurmaya çalışsada durduramıyordu.

Bora denen çocuk Sevim'i tutup özenle abimin uzağına oturdu. Sevim biraz sakinleşmişti. "Abi" diyerek çocuğun yüzüne baktı. "Ne işin var çocuğun kucağında?!" Sevim yine gülecektiki kendini durdurdu "Kucağında değildim abi abartma." deyip göz devirdi. Abim arkadan pis pis sırıtıyordu.

Bora abime dönüp "Uzak dur kardeşimden!" abim sırıtarak "Bunu mu kıskandın hıh diğerlerini görsen öldürürdün herhalde." Bora abime dalacaktı ki Sevim tuttu "Üff abi seni sinir ediyor ya Ateş sussana sen bir." abim sırıtmasını büyüterek "Sen iste yeter güzelim."

Bora cidden dalacaktı abime Bora ayağa kalktığı anda abimde Ilgın'ın yanına gitti. "Uff çocuk musunuz siz Ateş dur bir yerinde ve Sevim hanım abinizi ben niye tanımıyorum?" Sevim şirin şirin sırıtıyordu. Baran araya girdi "Uf cidden bir susun birbirinizi sinir etmeye çalışıyorsunuz kaç yaşına geldiniz."  Bora derin bir nefes aldı ve "Tamam sakin olalım herkes otursun." Ilgın refleks olarak (o kadar çok demişki.) "Sana mı soracağız oturup oturmayacağımızı?!"

Bu seferde Bora pis pis sırıttı "Sen kimsin ya?" Ilgın sinirle "EBEN" dedi. Sevim abisine dönüp "Kuzenimiz salak." 

Olca atladı konuya "Ya yeter katil yakalayacağız diye buluştuk boş boş konuşup duruyoruz." "Olca haklı oturun yerinize artık." Diye Cem içeri girdi. Ve Barın'ın yanına oturdu.

Ateş yani abim de Bora'nın yanına oturdu. Bizde 4 kız oturduk evet 9yıl önce ki yerlerimizdeyiz yine.