Fryxelle High: School of Gangsters [COMPLETED]

Chapter 12: Missing

VAI.

I ate my lunch with the Fryxelle's with ease. Which was surprisingly odd, dahil hindi naman nakaka-intimidate sila. Sa katunayan nga ay napuno ng tawanan ang hapag-kainan nang kumain kami.

If I were to tell something about them . . . aside from they're names and titles, especially the surname, they're just one big family who's living life normally.

Para sa isang pamilyang kinakatakutan sa buong paaralan dahil sa dala nilang titulo at kapangyarihan, hindi naman nila para ipaglandakan iyon.

"Vai, dito!" I heard Reyn. Mula sa pagtitingin-tingin sa mga paintings sa sala nila ay umakyat ako sa hagdan at pumunta kung saan siya-sa kuwarto niya.

When they said they'd tour me around their house, I realized the invitation for a meet up wasn't just as to see each other's faces. They somehow wanted to . . . bond with me. At hindi ko alam kung bakit. Saka, as if naman I can decline, sobrang bait nila sa akin simula nung umapak ako sa mansyon nila.

Who was I to decline?

At saka, they piqued my interest and curiousity. Gusto ko pang malaman kung ano'ng mayroon sa pamilya nila.

Nang makarating sa harap ng pintuan sa kuwarto ni Reyn ay maayos ko nang naaninag ang nakalagay rito'ng sign.

Venise.

It was written in cursive. Bold, and engraved with gold paint. Their doors were all black, at ito lamang ang tanging nagbibigay buhay at kulay rito.

Pinihit ko ang door knob at pumasok. My eyes instantly widened because of how colorful her room was! Hindi mo aakalaing mapupuno ito ng mga kulay na berde, asul, at dilaw. It looked like a garden! Mga paintings na nakasabit sa dingding ay puro mga kalikasan. Beaches, grasses, and sunrise.

"Wow," I uttered under my breath.

Reyn smirked upon seeing my reaction. "I know, right? My room's one hell of a very cool room."

Pumasok si Assia sa kwarto ni Reyn, may dala-dalang tray ng pagkain. "You can stay until afternoon, Vai. Movie?" She said, wiggling her eyebrows.

I nodded.

***

Naglakad ako mula sa bahay ng mga Fryxelle na ilang kilometro lang din ang layo sa paaralan. Their mansion were separated from the school and was located at the back of it.

Hindi naman masyadong malayo ang lalakarin kaya hindi na ako nag-abala pang magpahatid, kahit sinabihan naman ako ng mga Fryxelle na may chauffeur namang maghahatid sa 'kin. Nahihiya pa rin naman ako sa kanila kahit parang may isang bagay nang nagpapakita sa akin na hindi ko sila para katakutan dahil hindi naman sila gaya ng inaakala ko.

Napailing ako. Sa nababasa ko kasi sa mga libro noon, ang isang makapangyarihang pamilya daw ay nakakatakot. Hindi lamang sa kanilang mga aura, kung hindi pati na rin sa kanilang kayang gawin.

And I know that.

Hindi rin naman ako tanga para hindi isipin na kahit ang bait ng mga Fryxelle ay may kakayahan silang pabagsakin ako sa oras na masira ko ang tiwala nila. Pasasalamat ko nalang at itinuring pa nila akong isang normal na tao-as Jam and Fay said, the Fryxelle's are better of as friends rather than having a bad blood with them and considering them as enemies.

"Hey!"

Agad akong napatigil nang makita ang isang bulto ng babae na papalapit sa akin. I even looked at my surroundings to find if there was someone else she was calling. Pero ako lang naman ang tao rito!