RACE OF LIFE

CHAPTER 10

***

It's Him, The Father of my Daughter. Iniwas ko ang mga tingin ko at ibinalik sa mesa nina Matt, na para bang walang nangyari at wala akong may nakita.

"Ate?" Mahinang bulong ni Matt. Doon lang ako natauhan.

"Matt" Tumayo siya sa upuan niya at niyakap at hinalikan niya ako sa pisnge.

"Why are you here, Ate?" Hindi siya makapaniwalang tumingin sakin. Tiningnan ko siya at ang kasama niya sa table, She's beautiful at malalaman mo talaga sa muka niya na mabaet siya. I smiled at her

"Andito ako dahil may meeting ako sa C.E.O ng DC Legacy, how about you? Diba dapat nasa School ka?" Sasagot na sana si Matt nang sumubat si Cris sa likuran ko.

"Ms. President, Nandito na po ang C.E.O ng DC Legacy" I nodded. Tumingin ako kay Matt at Sa babaeng kasama niya bago sila ngitiang dalawa.

"Mamaya na tayo mag-usap, Okay?" Kinindatan ko siya bago umalis sa table nila, He just Chuckled.

Nakabalik na ako sa Reserve table namin. Nagulat ako nang makita kong sino ang naka upo sa harap ko. It's him

"Good Morning po, You must be Ms. Clemaih Ashara Vallencio the President of Vallencio's Grantes?" The Girl spoke, its must be his secretary?

"Yes.. I am" Umopo ako at tiningnan si Cris sa likod ko na naka tayo.

"Mr. De Cuvier I am Cris Ms. Vallencio's Secretary nice meeting you po." Inilahad ni Cris ang kamay niya agad naman itong tinanggap ni Niel. Tumingin siya sa akin at Inilahad ang kamay niya.

"Daniel Calvin De Cuvier, C.E.O of DC Legacy." Pagpapakilala niya sa akin.

"Nice meeting you.. again" Napaliit ang boses niya ng sabihin ang huling salitang lumabas sa bibig niya.

Tinanggap ko ang Kamay niya. Galit, ang una kong naramdaman nang muli kong mahawakan ang mga kamay niya. Almost 6 years nang hindi ko siya nakita, at nahawakan.

"Clemaih Ashara Vallencio I'm The President of Vallencio's Grantes, Nice meeting you Mr. De Cuvier."

Pagpapakilala ko pabalik. Agad ko namang kinuha ang mga kamay ko. Kita sa mga mata niya ang Pangungulila?

Paano niya nagawang Mangulila nang siya naman ang nang iwan ng walang dahilan? Siya naman ang nangako nang hindi tinupad at pinatunayan?

"You can leave us now." He said.

"No, it's okay. Cris is my secretary, Importante siya sa meeting na 'to." I said Coldly. Tumingin siya sa'kin. Why? Akala mo ako pa 'yong dating nakilala mo? Damn

"Okay then, let's start." Tumingin siya kay Cris bago dumapo ang tingin niya sa akin.

-BWESIT bwesit ang lalaking 'yon! Bakit pa siya nagpakita? Bakit pa siya bumalik? Galit akong pumasok sa Office ko. Nahalata siguro ni Cris yon kaya iniwan niya muna akong mapag-isa.

"Damn you bastard!" Hindi ko mapigilan ang mapasigaw dahil sa galit. Bakit pa siya nagpakita ulit? At sa sobrang laki ng Mundo bakit siya pa.. ang naging ka business partner ng Pamilya ko? Damnit!

Huminga ako nang malalim at pinakalma ang sarili ko. Clem you can do it! Just Act na parang di mo siya kilala dati! Napapikit ako dahil sa sobrang galit.

"Mommy!" Ngumiti ako ng marinig ang boses ng anak ko. Si Chiara, siya ang lakas at kahinaan ko. Mahal na mahal ko ang anak ko

"Chiara." I looked at the door, kung saan siya pumasok. Nang makarating siya sakin agad ko siyang niyakap ng mahigpit.

"Mommy, are you crying po ba?" Kumawala siya sa yakap ko at tiningnan ang muka ko. "Why are you crying Mommy? Did someone hurt my Momma?" She pouted, namumula narin ang ilong niya na para bang iiyak na siya.

"I'm not Crying baby, look Momma's Happy" I smiled at her. Pero parang hindi ko siya napaniwala, huli na nang umiyak siya sa balikat ko. "Shhhh, Mommy is okay Chiara"

"No, If.. if you okay.. why" Humihikbi niyang ani. Aww i really love my daughter. "Then why you cry Momma?" Pinunasan ko ang mga luhang umaagos sa muka niya at nginitian siya

"Mommy is really okay, na Powing lang si Mommy" I lied. Ayaw kong nakikita na umiiyak ang Anak ko dahil sa akin.

"Then, that dust bad they hurt your eyes!" She pouted. Napangiti ako dahil sa reaction niya.

-"SAAN mo gustong kumain, baby?" Tanong ko sa kanya. Nasa elevator kami ngayon pababa dahil mag lulunch kami sa labas, sinama ko narin si Cris.

Wala naman sa mga Employees namin ang nagtanong kong sino si Chiara, kahit halos araw araw nilang nakikita ang anak ko. Ni isa sa mga Employees namin ay walang nag abalang magtanong.

At yan ang gusto kong pamamalakad ni Dad sa Kompanya, Tinuruan niya talaga ang mga Empleyado niya na wag mangialam sa Privacy ng ibang Tao. Just like what i said, Pagdating sa business ay napaka Ruthless ni Daddy, pero pagdating sa pamilya niya napaka lambot niya. At kaya niyang gawin ang lahat para sa Pamilya niya.

Ngayon alam ko na kung bakit Kinokontrol nila ni Mommy ang buhay ko noon, dahil gusto lang nila akong protektahan at ilayo sa kapahamakan.

"I want to go Vacias Resto, Mommy!" I laughed on what she said.

"You mean Vrancias Resto? Then we should Go my Baby Bear." Kinarga ko siya bago lumabas sa Elevator

RACE OF LIFE
© Narcissus609
______________________
🌷✨