09.08.2013
Chan'ın, Jeongin'i buluşmamıza getirdiği ilk gün. Daha hiçbirimiz Jeongin'in adı dışında bir şeyi bilmezken şu an hayatımın anlamı olması tuhaf geliyor.
O günden çok bahsetmeyeceğim, zamanla oldu her şey. Duygularımı fark ettiğimde ben on yedi, Jeongin on dört yaşındaydı. Genelde bakışlarını üzerimde hissediyorum fakat dönüp bakmaya cesaret edemiyorum. Abisi ile buluşmak için geldiğimiz o günleri yine abisi olmadan sadece ona ayırmak istesem de, cesaret edemiyorum. Sonuçta... Artık yirmi yaşında bir yetişkinim, rahatsız olabilir.
Onu yeniden kucağıma çeksem... Nasıl tepki verir? Bilmiyorum. Bilmediğim için korkuyorum, harekete geçemiyorum.
Jeongin beni seviyor mu bilmiyorum ama Chan'ın beni sevdiğini öğrenmem zoruma gitti. Kardeşinden hoşlanıyorum Chan... Kardeşine çok aşığım... Ama Chan'ın üzülmesini istemiyorum. Sevdiğini tüm kalbiyle sever o, üzülür...
Jeonginnie... Çok güzel. Jeongin her şeyden daha güzel, harika. Aşkımı gizleyebiliyorsam mutluyum, ya da değilim bilmiyorum. Eğer Jeongin de beni seviyorsa... Tanrım, sen başıma getir!
YOU ARE READING
All right *JeongHo
Fanfiction"Abinin üzülmesini istemiyorum ama benim sevdiğim sensin..."
